جناب بهمن موحدی(بامدادان)
بهنام چنگائی
جناب بهمن موحدی(بامدادان) سلام
در پانویس پیشین یادآورشدم که ما در بخش بزرگی از مضمون سوژه ی خودمدیریتی ـ خودگردانی و پذیرش مفاد آن هم راستا هستیم. همچنین حقوق مسلم و برابر شهروندی را اصل می دانیم، و سرکوب شدگی بلند فرهنگی زبانی ملت ها ـ قوم ها با هم محکوم کرده و برای احقاق آنها با هم همآهنگ هستیم؛ و به تبع آن پیشنهاد جایگزینی ساختار فدرالیسم را مفید می دانیم و باورداریم که او می تواند اعتماد آسیب خورده ی ملت های ما را نسبت به هم ترمیم و تشویق کند.
تا اینجای مسیر ما با هم همراه و همگام هستیم؛ اما پیش فرض های شما نسبت به گمان های نگران کننده ی احتمالی تان، بیشتر از همه پیشداوری ست و ناگزیر راه ما را از هم قدری جدا می کند.
من شخصا هرگز برچسبی بر هر حرکت مناسب و یا نامناسب نمی زنم؛ بلکه دیدگاه خودم را گشوده و مورد بررسی همگانی می گذارم. ذهن وامانده و پریشان اغلب ما اسیر عادت های ناگوار تاریخی ست و گذر از آنها قدری بردباری و نورپردازی می خواهد که به گمان من شما آنرا خوب دارید و در صورت گسترش وو ژرفش گفتمان، شما می توانید دگرگونی انگیزه مندی را لمس کنید.
هیچکدام از ما هنوز برای روشنگری های ساختار آتی شناخت و کار کافی و تحقیقی نداشته و نکرده ایم؛ گفتمان سازی ها را برنتابیده ایم و از سوژه ی آتی که فدرالیسم باشد فاصله ی بسیار ناروشنی داریم. پس، کنش و واکنش های تازه ی ما می تواند آغاز پویش و جویش نوین راه فردای باهم بدن باشد و هست. در این برهه و چشم انداز طرح فردا، فردای نامعلوم، با دانش اندک امروز و نداستن چگونگی تاکتیک انتخابی فرداف براستی بسیار سخت است.
البته که هریک از ما دارای اصولیت های پایه ای و استراتژیک خویش است. اما در این فرصت و فاصله، ما بی نیاز از تهدید و تحقیر دیدگاه های مقابل و هضم ناپذیر دیگران هستیم و نباید هم پیشداوری عجولانه داشته باشیم. بلکه سزاست بیش از پیش و بهتر اینکه: دیدگاه های مان را برای به چالش کشیدن دریافت خود و برداشت های مخالفان بر آن، بسان دار و ندار موجود خویش، همه را بی مضایقه بر سر سفره ی مشترک (گفتمان باز) بگذاشته و همگی را را دعوت به میهمانی اندیشه ورزی سازنده کنیم. و ترجیحا هرگز نه هیچکس و نه نگرشی را تهدید کرده و نه به آنان اعلان جنگ کنیم؛ همانگونه که زدن برچسب نیز مفید به تشویق گفتمان آزاد مرده و یا خفقان گرفته نیست!
با قدردانی از مهر و همفکری تان
هیچکدام از ما هنوز برای روشنگری های ساختار آتی شناخت و کار کافی و تحقیقی نداشته و نکرده ایم؛ گفتمان سازی ها را برنتابیده ایم و از سوژه ی آتی که فدرالیسم باشد فاصله ی بسیار ناروشنی داریم. پس، کنش و واکنش های تازه ی ما می تواند آغاز پویش و جویش نوین راه فردای باهم بدن باشد و هست. در این برهه و چشم انداز طرح فردا، فردای نامعلوم، با دانش اندک امروز و نداستن چگونگی تاکتیک انتخابی فرداف براستی بسیار سخت است.
البته که هریک از ما دارای اصولیت های پایه ای و استراتژیک خویش است. اما در این فرصت و فاصله، ما بی نیاز از تهدید و تحقیر دیدگاه های مقابل و هضم ناپذیر دیگران هستیم و نباید هم پیشداوری عجولانه داشته باشیم. بلکه سزاست بیش از پیش و بهتر اینکه: دیدگاه های مان را برای به چالش کشیدن دریافت خود و برداشت های مخالفان بر آن، بسان دار و ندار موجود خویش، همه را بی مضایقه بر سر سفره ی مشترک (گفتمان باز) بگذاشته و همگی را را دعوت به میهمانی اندیشه ورزی سازنده کنیم. و ترجیحا هرگز نه هیچکس و نه نگرشی را تهدید کرده و نه به آنان اعلان جنگ کنیم؛ همانگونه که زدن برچسب نیز مفید به تشویق گفتمان آزاد مرده و یا خفقان گرفته نیست!
با قدردانی از مهر و همفکری تان