اقای موحدی گرامی در پشت مرزهای ایران نه نادر و نه امیر کبیری در انتظار ورود به ایران هستند. مخالفان کنونی نظام اساسن اماده گی پذیرش مسئولیت قدرت دولتی را ندارند چرا که در 30 سال گذشته هیچ گونه همکاری سازمانی فکری و رای زنی با هم نداشته اند.مطمن باشید در صورت سرنگونی نظام و فرار پیروان سید علی و فرو پاشی همه سازمانها ی نظامی ان نیروئی به قدرت خواهد رسید که مسلح و خونریزتر است و ان نیرو جز
سازمان رجوی نیست. بیش از 37 سال است که سازمانهای چپ و مجاهدین در کنار هم یک اعلامیه مشترک نداده اند و چگونه متیوان انتظار داشت با رفتن نظام همه باهم برادر شوند و برای نشستن برصندلی قدرت به هم تعارف کنند؟ بدون شک با بقدرت رسیدن رجوی جائی برای چپی و ملی و مخالف رجوی وجود نخواهد داشت . سرنوشت جداشده گان از رجوی در برابر چشمان ما است.
نه جریان چپ ونه سازمان دینی مانند سازمان مجاهدین باوری به حکومت پارلمانی و دمکراتیک ندارند و اگر میداشتند باید ازهم اکنون برای ائتلاف و داشتن برنامه مشترک و نوشتن یک قانون اساسی پیشنهادی و جذب ایرانیان برای برنامه خود کوشش میکردند و غرب میتوانست روی این نیرو حساب کند و انتقال قدرت بسیار ساده تر از جنگ و خونریزی بود. داشتن ارزوی سوسیالیستی چپها و یا باور به قران و اسلام نوین مجاهدین رجوی برای مردم ایران برنامه نیست. هم وطن گرامی به باور من نیازی به این همه قربانی و ترور و همکاری با صدام وحمله به ایران نبود اگر همین سازمانها هدفشان ازادی انتخابات و همه پرسی و هم کاری فکری و سازمانی در ایران میبود.. بنظر شما اینده مردم ایران و این سازمانها در ایران پس از ملایان چگونه خواهد بود؟ اساسن چه تضمینی وجود دارد که مردم ایران تجربه تلخ دیگری را ازمایش نکنند؟ پیروز باشید.