جناب آقای کیانوش توکلی،... من

از این گذشته تا زمانیکه این مقاله روی سایت بود، بنا به درخواست حسن اعتمادی از سعید بهبهانی تقاضا کرد که مرا به یک مناظره در تلویزیون دعوت کنند، یک دعوتنامهء مؤدبانه بصورت ایمیل هم از سوی یهیهانی دریافت کردم، که در پاسخ اعلام آمادگی و استقبال کردم. امّا همینکه مقاله برداشته شد، حسن اعتمادی زیر این مناظره شانه خالی کرد و برنامه را بهم زد. و سعید بهبهبانی هم که دیدید به چه ادبیّاتی به من برخورد کرده است.

محتوای مقالهء من در یک دمکراسی نیم بند هم امری نرمال و معمولی است، اصولأ میدان سیاست ورزی هم به یک سیرکوس میماند که عده ای برای زمان محدودی بر روی صحنه می ایند و نقشی را برای مدّتی بازی میکنند و میروند، امّا هستند کسانیکه صحن و میدان و نقش بازی را مالکیّت خود میدانند و اصلأ حاضر نیستند صحنه را ترک کنند.

برای هر کدام از کلمات و جملاتی و موضوعاتی که در این مقاله مطرح شده است، دلایل کافی و مستند داشته و دارم. برای نمونه چند لینک داده ام، چهار کنگرهء قبلی این افراد را به میان آورده ام، تجربهء شخصی در نشستها و شناختی که از افراد این گروهک دارم. افراد سر شناسی که این موضوعات را خود تجربه کرده اند و بسیار مسائل دیگر، می پذیرم که مقاله کمی اکسترم هست، امّا باید توجه کرد که موضوع ایران و منطقه خود منبع اکسترم هست، و راه حلّ آن و برخورد با آن هم اکسترم خواهد بود، مگر اینکه افراد از دور تماشگر صحنه باشند و نخواهند کمترین هزینه ای را تحمل کنند.

من هم از هر طرف گرفتارم و واقعأ وقت و حوصلهء پرداختن به چنین مسائلی را ندارم، ولی زمانی هست که موضوعی آنقدر نادرست و دروغ است که آدم را راحت نمیگذارد، یک بی عدالتی و یک جریان انحرافی دارد فضایی را برای دیگران مسموم میکند، باید به آن پاسخ داد.
و اکنون که این نقد را در مورد شخص نوری علا و نقش و ماهیّت این گروهک نوشته ام، در مقابل وجدان و مسئولیّت سیاسی خود دیگر شرمنده نیستم،

بر خلاف میل باطنی شاید من هم مانند شما در کلیب ویدئویی پاسخی کوتاه به این افراد دادم.