‫این هم یک سند دیگر از ضریب

گزارش خبرنگار ما حاکي است که تا قبل از دهه 50 در کل شهرها، بخش ها و دهستان هاي بزرگ سيستان و بلوچستان کمتر از 5 باب دبيرستان نبود که بعضي از اين مدارس تا سطح ديپلم کلاس نداشتند لذا علاقه مندان به ادامه تحصيل که اکثريت آنها را فرزندان روستائيان تشکيل مي دادند بايد در شهرها سکونت و نان مصرفي خود را براي يک هفته از روستا تامين مي نمودند.
تعداد زيادي هم از جوانان روستاهاي محروم اين استان که در آن زمان حتي از امکانات اوليه زندگي محروم بودند در شهر زاهدان مرکز اداري سياسي سيستان و بلوچستان که در آن زمان در سه رشته تحصيلي دبيرستان داشت سکني گزيده و با اقامت در خانه هاي محقر و زندگي فقيرانه در حالي که از چراغ هاي پيه سوز و فانوس براي روشنايي استفاده مي کردند درس مي خواندند.
آمار نشان مي دهد هم اکنون هزاران تحصيلکرده که اکثريت آنها پزشکان فوق تخصص، پروفسور، اساتيد مجرب دانشگاه، قاضي وحقوقدان از تحصيلکرده هاي سيستان و بلوچستان مي باشند که شرح چگونگي ادامه تحصيل آنها گذشت، آنها در کشور و حتي خارج مشغول خدمت به مردم ميهن اسلامي هستند.
خبرنگار ما مي نويسد: اگر امروز که فرهنگ عمومي، آموزش و پرورش و از همه مهم تر آموزش عالي توسعه کافي و قابل قبولي يافته بايد به تقويت بنيه ملي کودکان، نوجوانان و جوانان مستعد اين منطقه توجه ويژه شود.
اگرچه اقدامات دولت کريمه در تاسيس دبيرستان هاي وابسته به دانشگاه هاي استان، مدارس نمونه دولتي، مدارس استعدادهاي درخشان در طول چند سال گذشته موجب گرديده تا درصد جوانان جذب شده به دانشگاه ها و مراکز آموزش عالي از حدود 3 درصد در برنامه هاي اول و دوم توسعه امروز به حدود 40 درصد برسد ولي هنوز سيستان و بلوچستان با توجه به استعداد ويژه کودکان آن خيلي فاصله دارد.
در اخبار و گزارشات آمده که تمامي دانش آموزان دختر روستايي در بخش شيب آب زابل که محرومترين نقطه کشور است به تعداد 34 نفر همگي در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالي قبول شده اند و يا 120 نفر از دبيرستان وابسته به دانشگاه زابل در سال جاري به دانشگاه راه يافته اند و يا از نقاطي در دورترين نقطه محروم اين استان که در گذشته يک ديپلمه هم نداشته تعدادي به دانشگاه راه يافته اند اما همه اين پيشرفت ها هنوز کافي نيست.
در جنوب سيستان و بلوچستان باهمه استعدادي که جوانان آن دارند هنوز براي به کارگيري نيرو در خانه هاي بهداشت که سطح سواد فرد بايد حدود سوم راهنمايي باشد نيز نيروي بومي نداريم و اگر هم خانه هاي بهداشت اين مناطق فعال است اجبارا از نيروهاي غيرمنطقه استفاده شده که آنها نيز پس از مدتي به دلايل مختلف تقاضاي انتقال مي کنند.
در نقاطي از جنوب سيستان و بلوچستان هنوز براي باسواد کردن بي سوادان از آموزشياران ديگر مناطق اين استان استفاده مي شود يکي از علل بالابودن آمار بي سوادان همين است. وزارت آموزش و پرورش در دهه هاي دوم و سوم انقلاب اقدام به تاسيس مدارس شبانه روزي نموده که براي جلوگيري از ترک تحصيل دانش آموزان روستايي که در گذشته به علت مشکلات مالي خانواده ها و نبود مدرسه در محل زندگي روستائيان اکثريت نوجوانان و جوانان ترک تحصيل مي کردند بسيار مفيد واقع شده است.
در حال حاضر اغلب مدارس شبانه روزي فاقد دبير متخصص بويژه معلمان بومي منطقه است و درصد بالايي از دروس دبيرستان ها توسط نيروهاي غيرمتخصص تدريس مي شود و اين در حالي است که از وجود اندک نيروي تخصصي بومي که در منطقه وجود دارد براي انجام کارهاي اداري استفاده مي شود.
اگر قرار است از استعدادهاي جوانان سيستان و بلوچستان براي ترقي و تعالي آنها استفاده شود ضرورت دارد آموزش و پرورش به تامين نيروي انساني موردنياز توجه داشته باشد.


روزنامه رسالت، شماره 6291 به تاريخ 22/8/86، صفحه 6 (شهرستا