کیانوش عزیز، در زیر در ادامه

کیانوش گرامی، کسانی مثل جوانمردی و امید دانا رو نباید جدی گرفت. این هردو بتازگی درمعرکه خبر قدم گذاشتند و بتازگی از ایران بیرون آمده اند. احتمالا توسط دوست و آشنا جوانمردی خودش رو به تلویزیون آمریکا نزدیک کرده. امید دانا که به همت خودش و حرفهای غیر سیاسی اش که مخاطبین بسیاری داره. از یاد نبریم که مردم ایران بطور متوسط روزی سه خط روزنامه میخونن. البته اخیرا از طریق رسانه های ماهواره ای و اینترنت در چندسال گذشته مقداری آبدیده شده اند ولی فراموش نکنیم که پدران اینها روی پشت بام دویدند که عکس آغا را در ماه تماشا کنند. هنوز هم اینها آنقدر ساده دل هستند که کسانی مثل امید دانا و جوانمردی و سکویی و امثال آنها بتوانند از این دست مردم دلربایی کنند و پای حرفهای شان بنشینند. امید دانا که قابل بحث نیست و جوانمردی در مورد «اخباری» که میدهد تنها تلویزیون صدای آمریکا را بی آبرو میکند و تاثیر مبارزات فعالین ضد رژیم را از بین میبرد چرا که مردم بین راست و دروغ حیران می مانند. اما جوانمردی تمامی این حرکات را آگاهانه انجام نمیدهد. بخشی از آن حاصل هیجان دیر آمدن به میدان و عجله برای زود زدن و بردن و جایگاه پیدا کردن است بدون آنکه شایستگی لازم را هم داشته باشد. حرف زدنش نشان از بیمایگی اوست. خبر گفتنش حرفه این نیست آنگونه که خبرنگاران بی بی سی خبر میدهند. بنظر میرسد که او فاقد تحصیلات در حد لیسانس در روزنامه نگاری باشد و توان استفاده از اصطلاحات خبری و سیاسی در جای خود را ندارد. گزارش دادنش مانند گزارشهای خبرنگار برنامه کودک است. وارد شدن کسانی ماندن او و حمایت شدنشان چیزی بجز حضور سفارشی نیست. کسانی هم که او را سفارش کرده اند نیز افرادی بی مایه باید باشند. متاسفانه ایرانیان تصورشان بر این است که بر آمریکا الزاما عده ای کارکشته حکومت میکنند درحالیکه در واقعیت چنین نیست. حکومت آمریکا حکومتی یکدست نیست. رئیس جمهورش «عشقی» است و کارش حساب و کتاب ندارد. با اعضای دولت و مشاورانش مشکل دارد. در سطوح پایینتر، کسانی که به درگیری های خارجی آمریکا میپردازند دیگر کارکشته های زمان 28 مرداد نیستند. هرچند همانها هم 25 مرداد 32 از مصدق شکست خوردند و پیروزی شورشهای اتفاقی خیابانی را به حساب خود نوشتند که قضیه دیگری دارد. متاسفانه کم نیستند از میان بخش عامی مردمان ما که از حرفهای سرد و خسته کننده نویسندگان رونشنفکر ما چیزی درک نمیکنند و چیزی نمیگیرند و بناچار چشمها به امید داناها و جوانمردیها دوخته میشود. یک نگاه به صفحه فیسبوکی فداییان بیانداز. ببین آیا کسی را در ایران میشناسی که حاضر باشد به اصرار تو دو هفته متوالی به این ثصفحه سر بزند؟ در شرایطی که برنامه «انتقادی» سالی تاک منوتو در ایران توسط میلیونها نفر دنبال میشود نگاه به بازدید کنندگان و تماشاگران بی بی سی دلسرد کننده است. باز برنامه اخبار بی بی سی و نیز برنامه های مفید آن توجه بخش روشنفکر جامعه درون ایران را بخود جلب میکند. این بخش مهم و سرآمد جامعه مطمئنا گوشی برای شنیدن حرفهای بی پایه جوانمردی و امثال او ندارد. و پاسخ سخن آخر تو این که علی جوانمردی عددی نیست که بخواهد فکر از هم پاشاندن ایران را بکند. حال چشمهایش سرخ شراب باشد یا کینه. وقتی بچه متولد 1354 را از کودکی با نفرت از مردمان ایران بزرگ کنند حاصلش همین است.
جوانمردی مطمئنا با اطلاع مقامامت مسئول در آمریکا دست به این کار میزند. همانها که هنگام حمله به عراق انبار اسلحه شیمیایی صدام را بهانه کردند و بعد چیزی بجز ظرفهایی که مدتها قبل خالی شده بود بدست نیاوردند. هیچکس هم یقه آمریکا را نگرفت که پس تو چرا به این بهانه به عراق حمله کردی.