یک تقاضا از رضا پهلوی

ایشان حتما به خاطر دارند که در همان اوان جنگ ایران و عراق در نامه‌ای، از مسئولان جمهوری اسلامی درخواست کرده بودند که اجازه دهند به عنوان یک خلبان برای دفاع از میهن به جبهه های جنگ بروند ( مضمون نامه ایشان همین بود) . رژیم آخوندی به این درخواست جوابی نداد. حتی وصول آن را هم اعلام نکرد. آقای رضا پهلوی بعدها و بارها از آن نامه به عنوان نشانه میهن پرستی و آمادگی خود برای فداکاری در راه ایران یاد کرده‌اند. من هم بار ها به هواداران ایشان گفته‌ام من از مکنونات قلبی و حد و اندازه‌ی میهن پرستی آقای رضا پهلوی خبر ندارم، امّانوشتن این نامه را بدون اثبات ادعا، نمی‌توان به حساب وطن پرستی و گذشت از جان در راه میهن گذاشت. زیرا صرفا ادعائی است که از حدّ ادعا فراتر نرفته است. هواداران ایشان در پاسخ گفته‌اند چون سردمداران رژیم به خواست ایشان پاسخ مثبت نداده‌اند نباید ایشان را مقصر دانست. من هم گفته‌ام گیرم که سردمداران رژیم آخوندی به ایشان جوابی نداده‌اند. ایشان که قصدشان دفاع از قلمرو هوائی میهن، آن هم از طریق خلبانی هواپیمای جنگی بوده است، حتما این احتمال را هم در نظر گرفته بودند که ممکن است در این راه شهید شوند. بنابراین چرا با فرض این که ممکن است رژیم جمهوری اسلامی در بدو ورود به کشور ایشان را دستگیر کند و حتی بکشد، بی‌دستور رژیم به ایران برنگشتند؟ آیا برای این کارشان از رژیم تضمین جانی و به زندان نیفتادن و شکنجه نشدن و به گروگان گرفته نشدن می‌خواستند؟ بنا براین من کار ایشان را یک کار صرفا تبلیغی میدانم که در همان حوزه تبلیغات هم برد چندانی ندارد. اکنون و پس از گذشت سال‌های بسیار از آن زمان بد نیست که آقای رضا پهلوی به گونه‌ای واقعی و ملموس و قابل دفاع منطقی، میهن پرستی خود را به اثبات برسانند و برای این کار اگر امکان سازمان‌دهی و کاریسمای رهبری و پرچمداری ندارند از توانمندی‌های مالی خود، که اندک هم نیست، بهره گیرند و در کار مبارزه با رژیم آخوندی گشایشی کنند. این کار هم صوابش بیشتر است و هم ثوابش.