دون شک رضا پهلوی که این روزها

پهلوی هر روز یک نقش و رُل تازه را بازی کرده و بر عهده می گیرد؛ گویی که گودِ سیاست ایران و زندگی اسفبار مردمان در بند و درمانده اش، صحنه تئاترِ لاله زار و یکایک شهروندان ایران زمین اسباب بازی ها و وسایل سرگرم کننده والا حضرت هستند که هر زمان ایشان به دنبال تفریحی تازه می باشند، نقشِ شوالیه سوار بر اسبِ مردم بینوا را بازی کرده و بدان ها امید رهایی و آزادی دهند.

رضا پهلوی که در طولِ تمام زندگانی پُر بارش! حتی یک روز نیز شغلی نداشته و دست به سیاه و سپید نزده و همواره تحتِ حمایت مادرِ و یا همسرش بوده و از جانب آنان (و به احتمالِ زیاد عمه اشرف جان شان) پشتیبانی مالی می شده و تخصص خاصی در هیچ زمینه ای (به غیر از خلبانی که شغل خانوادگی شان است) ندارد، یکه و تنها برخاسته و پرچم دارِ جنبش آزادی خواهی ایران گشته و مُشتی چاپلوسِ بی سواد و چماق دار را نیز به دور خود جمع نموده تا منتقدانش را از سرِ راه بر دارند.

به راستی فردی که در تمامِ طول عمرش حتی یک روز نیز کار نکرده و شغل مشخصی ندارد، از احساس مسئولیت و وظایف رهبری و مصیبت های جامعه ای را به دوش کشیدن، چه می داند؟ به راستی رضا پهلوی در خود چه دیده که با کمالِ.........خویش را گاندیِ ایران زمین می خواند؟ آیا رضا پهلوی متوهم است و در دنیایی خیالی زندگی می کند؟!


http://www.fozoolemahaleh.com/2012/09/13/%D8%AF%D8%B1%D9%88%D8%BA-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B1%D8%B6%D8%A7-%D9%BE%D9%87%D9%84%D9%88%DB%8C