Skip to main content

سلام آقای عارف کارگر، دوست

سلام آقای عارف کارگر، دوست
بهنام چنگائی

سلام آقای عارف کارگر، دوست گرامی متشکرم که شما لطف کرده و مقاله مرا خوانده اید. اما بدانید که من همفکر و یا جزو سازمان مجاهدین خلق آقای (مسعود رجوی) نیستم که زنان را در درون دستگاه شان بدلایل ایدئولوژی اسلامی خود، ناگزیر به پوشش اسلامی می کنند. من در اینجا با شما هم عقیده می باشم و باور کامل به برابری حقوقی زن و مرد داشته و مخالف هرگونه تبعیض میان انسان ها هستم؛ و همچنین مدافع سرسخت پوشش آزاد زنان! همزمان یقین دارم چنانچه قرار باشد روزی جامعه جهانی و بویژه ایران بلازده استبداد دینی، از عقب ماندگی و خشونت و نابرابری ها تهی شود! این ایده آل بسیار درست و ضروری تنها در آن زمانی میسر و ممکن خواهد بود که در آن جوامع و بویژه درایران (نیمه همیشه خسته، ُپرکار، مفید و مهربان آن، یعنی زنان) نه تنها در تعین حق پوشش خود، بلکه، در تعین سرنوشت کشورهای شان 50 ـ 50 توان اعِمال اراده قانونی و اجرائی بیابند

بنابرین خلاء قدرت نفوذ زنان مشکل اصلی ست. باید از قوانین مردسالار دوری گرفت. و تنها در آن صورت است که روزی جامعه بشری و از جمله در ایران و دیگر کشورهای اسلامی، زنان و کل جامعه زیر ستم این فرهنگ، کمتر از این بلا آسیب می خورند. مشکلی بلند و تاریخی و جدی جوامع مردسالاری، که زنان و خود ما مردها هم از آن رنج می بریم. منشأ این ظلم و تعدی به حقوق زنان و دختران غیور ما، تفکر وامانده دینی و عشیرتی مردهای خودخواه و قوانین حامی این عقب ماندگی می باشد، که در ساختار سرمایه داری نابرابری حقوقی در برابر کار مساوی تقویت شده و می شود. طبیعی ست که تا سرمایه، سالار ارزش در جامعه انسانی باشد، نجات از تبعیض ها و نابرابری های متنوع چندان ساده پیدا نخواهد شد. اگر ما قوانین سیاسی و اقتصادی نوعدوستانه و برابری طلبانه داشته باشیم، دیگر زمینه زور و اجحاف بخودی خود آرام آرام تضعیف شده و بمرور اصلاح قوانین فرسوده و مزاحم فراهم می شود و در آنصورت متصور است که دیگر کسی برای زنان تصمیم نگیرد و زنان در آزادی کامل، از حق انتخاب پوشش و جایگاه بحق رفیع آنسانی خود برخوردار باشند.