سلام دوباره و تشکر از صبح

سلام دوباره و تشکر از صبح بخیر دل انگیز و نشاط بخش تان؛ بسیار از این مهر و محبت دلنشین مسرور و ممنون شدم! دوست گرامی، نکته تاکیدی من در ارتباط با جایگیری کلمات در جمله را شما مورد توجه و لطف قرار نداده بودید! در آنجا گفتم: که همیشه و بیشتر در چنین مواردی معانی کلمات در جمله است که پیشتر از همه صریح و برجسته می شوند و بهمین خاطر عمومن: هرگز، کمتر و یا بسیار ضعیف عمو ـ من خوانده و برداشت می شود و ...! اما باید اقرار کنم: که دارد یواش یواش این سبک نوشتن من بخشی از توانم را می خورد و صرف بی هوده در ابراز چگونگی درک، شناخت و خواندن آن می کند و تا حدودی، مزاحم تفاهم و تبادل دید میان من و خوانندگان گرانقدر مقالاتم می شود؛ امری که برایم چندان مناسب نیست؛ اگر چنین پیش رود چاره ای جز ترک آن ندارم. ولی آقای ایرانی شما در مورد مقاله، که اهم محور بحث است، ابراز نظر نکرده اید! و چرا/ تندرست باشید