با سپاس از پاسخ شما؛ باید به

اما آنچه که موجبات این اشتباه یکسان انگاری را بوجود آورده است؛ از این نظر میباشد که هم سیاست و هم شطرنج هندی و نوع چینی آن بازیهای استراتژیک به حساب می آیند. اما فرق بازی شطرنج چینی و هندی با شطرنج سیاسی این است که هیچ یک از مهره ها ساکن و غیر فعال نیستند. بلکه همگی فعال میباشند و بخشی از این فعالیتها پنهان از نظر و زیر لایه های حفاظت اطلاعاتی انجام میگیرند. لذا من این نظریه را نمیپذیرم. در صحنهٔ نبردهای سیاسی چیزی به نام بوکسور و کیسه بوکس وجود ندارد؛ بلکه همهٔ بازیگران بوکسور هستند.
اما در رابطه با ترکهای عثمانی؛ باید بگویم که این فرهنگ و شیوهٔ نگرش قومی و نهادینه شدهٔ آنهاست که همچنان آنان را به صورت «ترک عثمانی» نگه میدارد و اگر اکنون تحصیلکرده و با سواد شده اند چیزی از فرهنگ عثمانی آنها نمیکاهد. شما میتوانید آنها را محترمانه تر به این شیوه خطاب کنید: «ترکهای عثمانی که تعدادی از آنها کتاب هم خوانده اند». اما اینکه اروپاییها دیگر اینها را ترک عثمانی نمیخوانند؛ ریشه در تلاش غربیها برای به فراموشی سپردن امپراطوری عثمانی در اذهان ترکهای عثمانی دارد. لذا آنچه که وجود ندارد «امپراطوری عثمانی» است ولی «ترکهای عثمانی» همچنان موجودند. با استدلال شما ایرانیهایی که با سواد میشوند نباید ایرانی خوانده شوند.
سپاس
کژدم