پیروز عزیز، به درستی اشاره کرده اید که:«... تا زمانیکه خود محوریها و خود پسندیها و خود خواهیها را در کل بفراموشی نسپارند و نیاموزند که در یک کشور همه حق زیستن و حق رای و حق انتخاب دارند و چنین افرادی با توجه به آنها میبایست در کنار هم به گفتکو و رفع مشکلات بپردازند نخواهند توانست کره کوره این ندانم کاری و کمبود رشد سیاسی اجتماعی و اعتماد سازی را با پیشینه هائی که دارند باز و رفع نمایند.»(نقل از پیام شما است.)
ولی سئوال می فرمایید چگونه افراد نام برده شده را در کنار هم قرار داده ام.(و تشخیص بیماری و توصیۀ درمان برای نویسنده داشته اید.) من از حسن توجه شما ممنونم ولی اگر نوشتهء نقل شده از خودتان را دوباره بخوانید می توانید به نسبتی که می شود اسامی این افراد را کنار هم گذاشت هم برسید. «همۀ» کسانی که اسم برده شده اند در یک ویژه گی - «دست از طلب ندارم...» - با هم مشترک بوده اند.
پیروز عزیز، به درستی اشاره
پیروز عزیز، به درستی اشاره
Anonymous
رجوع می دهم به تنوع و حتی تناقضات شکلی و صوری در انتخاب کاندیدا های جوایزنوبل و مباحثی که در این مورد حداقل سالی یکبار در می گیرد. بهتر است - فکر می کنم توصیۀ شما هم همین بود- قبول کنیم که جوامع بشری و زندگی، سرشار از "تکثر" و تنوغ است، و برای همۀ اندیشه ها و انسانها در آن بقدر کافی جا هست. (البته با قید این نکته، که به هر حال، بهشت را به بها دهند و نه به بهانه!)