Skip to main content

شما چپها هنگامی که به این

شما چپها هنگامی که به این
محسن کردی

شما چپها هنگامی که به این آرمانها پیوستید جوانکهایی بیش نبودید. با دلی پاک و آرمانخواهانه اما بدون تجربه زندگی. مسلما اگر این سن و سالها را داشتید اصلا سراغ آن آرمانها نمیرفتید. اما چرا امروز به دنباله آن دوران چسبیده اید؟ تعصب! تعصب است که نمیگذارد شما کلا از این مرام جدا شوید و کنده شوید. پرده تعصب را کنار بزنید و نمونه های زندگی مردم دنیا را نگاه کنید. مسکن، غذا، بهداشت و تحصیل و شغل و .. این جور مسائل دیگر حل شده است. یعنی راهش مشخص است و کشورهایی که دنبال کرده اند به نتیجه رسیده اند. یک نمونه آن ترکیه است. ترکیه با نظام سرمایه داری و یکی از فاسد ترین نظامهاست. زمانی نخست وزیر این کشور در مورد رشوه میگفت

هم رشوه دهنده راضی است و هم رشوه گیرنده شما را سننه؟! و درست هم میگفت. برای کشوری که هنوز آنقدر ثروت فراهم نیاورده که بتواند فساد را مانند مثلا سوئد و دانمارک کنترل کند فعلا رشوه گیری مشکل اول نیست. در همین کشور فاسد مردم رفاه نسبی خوبی دارند. زمان شاه هم همین وضع بود. تازه داشت کمی ثروت پخش میشد که ما بهم زدیم. حالا هم نیازی به آرمانهای چپ به آن صورت نیست. نظام سرمایه داری لازم است چرا که تجربه های شوروی و چین و ویتنام و کامبوج نشان داده که اگر مردم برادری مرادری و این حرفها را قبول ندارند. میگویند پول نقد رو بیار جلو. همین ویتنامی که تحت حکومت کمونیستها غذا گدایی میکرد امروز در پناه نظام سرمایه داری اش بدست کمونیستها تبدیل شده به دومین صادر کننده برنج دنیا. یک نظام سرمایه داری و احزاب چپ و میانه که بتوانند آنرا کنترل کنند که هار نشود ایده آل است. در چنین شرایطی چپ میتواند بدون آنکه سرمایه را آنچنان بدوشد که از کشور فرار کند، آنرا آنچنان تنظیم کند که هر سال حقوق و مزایای کارگران و زحمت کشان بیشتر شود. از اول تا ثروتی بوجود نیامده نباید با توپ پر جلو رفت. باید گذاشت سرمایه به اندازه کافی فربه شود بعد میشود آنرا خوب دوشید. آنقدر که برایش صرف نکند برود جای دیگر سرمایه گذاری کند.