امریکا نماینده مخصوص ملیتها و

با اعلان تعیین نماینده مخصوص امریکا در وزارت خارجه که به گنگره امریکا هم گزارش خواهد داد، با اعتراض کشورهایی مواجه شد که در زیر پا گذاشتن حقوق ملیت ها و اقوام خود به شکل خشن و امنیتی چه از نظر سیاسی،مذهبی، نژادی و فرهنگی معروف هستند، و اعتراض ایران به این تعیین نماینده امریکا، قابل پیش بینی بوده و جای بحثی نمی گذارد و دلایل ان هم روشن است،
این قانون در کنگره امریکا با ٤٠٢ رای موافق در مقابل مخالفت ٢٠ رای مخالف که همگی آنها از جمهوریخواهان بودند به لایحه مربوطه رای دادند، پیش‌بینی شده است که این سازمان جدید سالانه یک میلیون دلار برای امریکا هزینه در بر داشته باشد، وظیفه این کمیته یا دفتر نظارت بر اعمال سرکوب ملیتها یی است(در خاورمیانه) که در کشور خود طی سالیان متمادی توسط دولت مرکزی که معمولا از یک ملیت تشکیل شده و فقط فرهنگ و موسیقی و زبان ملیت حاکم را ترویج می کند، می باشد،
همانطوریکه همه می دانند خاورمیانه از کشورهایی تشکیل شده که تنوع فرهنگی و زبانی و مذهبی در آنان بسیار است و در طی دهها سال و حتی یک قرن به مانند ایران، این ملیتها و اقوام به زیر کشیده شده و کلیه حقوق فرهنگی و شهروندی آنان به شدت سرکوب شده است، دولی مثل ایران، پاکستان، عراق، ترکیه، سوریه، از تنوع فرهنگی و زبانی برخوردار هستند، که عراق به دلیل سرنگونی صدام حسین در مسیر اعاده قانون و دمکراسی افتاده و حقوق ملیتها و اقوام مذهبی رعایت شده و در امور سیاسی نقش ایفاء می کنند،
با اعلام ایجاد و تعیین نماینده مخصوص ملیتها و اقلیت های مذهبی در وزارت خارجه امریکا، حمله و انتقاد به این موسسه از سوی جریانات توتالیتر و مستبد که خواهان ابقای کامل خود و ملیت خود بر اریکه قدرت هستند اغاز شد، در این میان ایران و جریانات وابسته به ان اولین کلید اعتراضات را زدند و تعیین نماینده را دخالت در امور کشورها قلمداد کردند، معنی و مفهوم دیگر این حرف ان است که دولت امریکا و یا هر دولت اروپایی و غیره باید چشم خود را بر کشتار و زیر پا نهادن متوالی حقوق بشر و شهروندی دیگر ملیتهای ایران و اقلیت های مذهبی ببندد و در غیر این صورت این عمل واشنگتن دخالت در امور کشور تلقی می شود،
از سوی دیگر نمایندگان و سازمانهای سیاسی ملیتها و اقوام در تمامی خاورمیانه سالها است که خواهان تعیین چنین نماینده ایی از سوی امریکا و یا سازمان ملل هستند، تا واقعیت دردناک و کشتارهای حکومت های مرکزی و دیکتاتور علیه ملیتها را به گوش جهانیان برسانند، و همچنین ثابت کنند که این امر دخالت در امور داخلی نیست، زیرا امور حقوق بشری مرزی نمی شناسد و این وظیفه جهانی تمامی دولتهای آزاد و موسسات بین المللی است که فشار و تحریم را بر دولتها و رژیم نظامی و امنیتی ایران وارد اوردند تا سرکوب و کشتار را متوقف کنند و حقوق سیاسی و فرهنگی به ملیتها داده شود تا برابر با ملیت حاکم وارد امور کشورداری شوند،
انچه در ایران از سوی رژیم رخ می دهد خواست عمومی مردمان ایران نیست و این نظام و دولت آن نماینده مردمان ایران نیستند و حق صحبت و نمایندگی اکثر قریب به اتفاق مردمان ایران را ندارند،