● تریبون آزاد

جنبش سبز شاید بدون اغراق دمکراتیک ترین حرکت جامعه ایران از انقلاب مشروطیت به این سو بوده است. اگر انقلاب مشروطیت را جنبشی شبه دمکراتیک بنامیم، انقلاب 1357 غیر دمکراتیک بود و جنبش سبز خصلتی دمکراتیک داشت. این طبقه بندی از جمله با پروژه های سیاسی هر یک از این رویدادهای بزرگ و نیز نوع مشارکت مردم و رابطه آنها با لیدرشیپ قابل درک است. در حقیقت جنبش سبز بازتاب نوعی بلوغ مدنی و پختگی جامعه ایران 30 سال پس از انقلاب 1357 بود.

غنی بلوريان از نظر من يکی از صادقترين و شريفترين شخصيتهای سياسی کردستان در چندين دهه‌ی اخير بوده‌ است. با اين وصف وی نيز چون بسياری از سرآمدان ايران و کردستان اشتباهاتی داشته‌ است. تازه‌ اشتباهات وی متأسفانه کم‌مقدار و کم‌بعد هم‌ نبوده‌اند. خود وی به‌ چندين مورد آنها اشاره‌ نموده‌ است: اشتباه‌ در ارزيابی از ماهيت پليد رژيم اسلامی، اشتباه‌ در ارزيابی از سياستهای حزب دمکرات کردستان ايران، اشتباه‌ در مورد حزب توده‌ی ايران، اشتباه‌ در ارتباط با اتحاد شوروی، اشتباه‌ در ارتباط با سوسياليسم...

اعجوبه ای که ما با آن سر و کار داریم، «توفان سرمایه داری» نام دارد. به عقیده کارشناسان، این توفان در سال ١٩٩٨، زمانیکه طوفان میچ آمریکای مرکزی را درنوردید و زندگی ٩ هزار نفر را قربانی گرفت، سر برآورد. پس از آن، این منطقه را طوفان وحشتناکتر دیگری بنام طوفان خصوصی سازی در هم کوبید. در هندوراس ترمینالهای هوایی و دریایی، راههای شوسه، شرکت برق دولتی به بخش خصوصی واگذار شدند. قانون اساسی بسرعت تغییر یافت و شرایط فروش دارایی های غیرمنقول به خارجیان تسهیل گردید. در گواتمالا، شرکت تلفن به فروش رفت...

در بیماری آلزایمر ساختارهای پروتئینی کروی شکلی در خارج نورون‌های برخی مناطق مغز و ساختارهای پروتئینی رشته‌ای در جسم سلولی نورون‌ها، تشکیل می‌شود. این ساختارهای پروتئینی که به آنها اجسام آمیلوئیدی گفته می‌شود، در اثر برخی تغیرات درپروتئوم سلول‌های عصبی وبهم خوردن تعادل و تغییر در میزان و یا ساختار پروتئین‌های پرسینیلین، آپولیپوپروتئینE، سینوکلئین، و پپتید آمیلوئیدبتا، ایجاد می‌شود. یکی از مهمترین پروتئین‌هایی که در ایجاد آلزایمر نقش دارد...

به جرئت می توان گفت، مردم ستمدیده ما این دُزدی های هرچند کلان که توسط ملایان با عبـا و بی عبـا صورت می گیرد به دست فـرامـوشی می سپـارنـد ولـی جنایت علیه بشریت که در این مـدت بیش از 32سال برسرمردم ما آورده اند هـرگـز فراموش نمی کنندو بزودی این جنایتکاران باید دردادگاه های مردمی پاسخگوی این همه جنـایـت، بـاشنـد. بـه امیـدی که مردم مبـارز و آزادیخواه به ویـژه نسـل جوان آن، با سرنگونی این رژیم ضـد انسـانی ، آنروز را فراهم کننـد و آنـروز دیـر نیست.

وقتی روشنش میکنم، پالتاک خود به خود فعال میشود. گذاشتم اینطور بماند . کمی کنجکاوی و گاهی هم پیامی از آشنایی. ساعت که از نیمه شب گذشت، به رسم معمول پنجره ها را یکی- یکی بستم و لیست یارانی که در فضای مجازی مچرخند، آخرین پنچره بود. لیست تقریبا خالی بود، همه پیش از این رفته بودند. دستم به روی موش لغزید ، ولی پیش از کلیک بی حرکت ماند. یک نفر هنوز بیدار است . چشمم به روی نامش میماسد. میدانستم که از بیمارستان به خانه بازگشته ، چراغ های امید یک به یک خاموش شده اند و او اینک...

ما نیازمند یک الترناتیو قدرتمند، عمل گرا و اثرگذار در بیرون از مرزها هستیم تا در پرتو موجودیت ان، اهداف جنبش را باز تعریف و مسیر رسیدن به ان اهداف را بازشناسیم، بی شک فروپاشی نظام خون ریز و وابسته ملایان یکی از اهداف بارز و ایده تمامی ازادیخواهان دلسوز وطن است که پیش زمینه ایجاد یک ساختار دمکرات قائل به حقوق احاد مردم میهن و ملزم به رعایت حقوق اقوام ایرانی در راستای پذیرش و عمل به مفاد اعلامیه حقوق بشر خواهد شد و در ضمن ان باید به این نکته توجه داشت که حفاظت از تمامیت ارضی کشور و...

دمکراسی می‌‌تواند بدون آن چه که پارلمانتاریسم مدرن نامیده می‌‌‌شود، وجود داشته باشد، و پارلمانتاریسم، بدون دمکراسی؛ و نه دیکتاتوری نقیض عمده دمکراسی است نه دمکراسی نقیض دیکتاتوری....مادامی‌‌که دمکراسی عمدتاً یک مفهوم جدلی، یعنی نفی مونارشی موجود بود، باورِ دمکراتیک با جهدهای مختلف سیاسی دیگر قابل پیوند و وحدت بود. اما همین‌که دمکراسی واقعیت شد، نتیجه گرفته شد که دمکراسی کمر به خدمت اربابان بسیاری بسته بود و به‌‌هیچ‌روی آماج روشنی از لحاظ محتوایی نداشت.

دو اتفاق دیگر هم در حوزۀ سیاست ورزی ایران افتاد. نخست اینکه تصلب های ساختاری و صعوبت اصلاحات و محدودیتهای اصلاحات دولتی ناشی از اختلافات جناح های حاکم، سبب شد تا بخشی از نیروهای اجتماعی به نوعی سیاست ورزی انفعالی، در قالب کژدیسۀ «اصقلاب» (Refolution )وسوسه بشوند . لایه های با تجربۀ روشنفکری خوشبختانه چندان از این الگوی رفتار سیاسی استقبال نکردند. اتفاق دوم این بودکه در چرخش از دهۀ 70 به دهۀ 80 ، شاهد ظهور الگوهای تازه ای از سیاست ورزی اصیل در ایران به صورت جنبش های اجتماعی مانند حقوق زنان...

تمام این مباحث و فرهنگ انسان ستیزانه‌‌ ملت فارس علیه‌ ادیان و ملل دیگر برای ادامه‌ سیستم برده‌داری خود و استفاده‌ ازهمه‌ اهرمها برای حذف حریفان است. وقتیکه‌ مرحوم داریوش همایون حاضر برای جلوگیری از تجزیه‌ خاک ایران در کنار احمدی نژاد دریک سنگر بجنگید، طبیعی است که‌ زیر مجموعه‌ ایشآن اورا همراهی خواهند نمود، تنها تفاوتها دراین است که‌ طرفداران احمدنی نژاد به‌ حکم جهاد مولای خود نیاز دارند و پیروان داریوش همایون و یا کورش زعیم و یا از این قبیله‌...

حال آنکه زندگی و حضور در هزارة سوم، به دلایل بسیاری و شاید دم دست‌ترین آنها یعنی به دلیل «شبکه‌»ای شدنِ نحوة زندگی، ما را وادار به بررسی بسیاری از مفاهیم و از جمله پرسش از «دموکراسی» می‌کند؛ خصوصاً با توجه به پیچیدگی روزافزون مسئلة قدرت در شرایط موجود قلمروهای عمومی؛ که خودِ همین امر باعث تفسیرپذیری بیشتر مفهوم «دموکراسی» شده است. به بیانی دیگر، امروز به دلیل پیچیدگی سیاستهای حاکم بر قلمرو عمومی...

بی‌گمان اینترنت یا روی‌هم‌رفته، انقلاب دیجیتالی، دنیا را در چندین لایه تغییر داد. اما به‌واقع، در وفای به پیمان‌هایی که زمانی اجرای‌شان صددرصد می‌نمود، شکست خورد. اگر روزی انتظار می‌رفت که اینترنت بازار را رقابتی کند و کاسب‌ها را پاسخگو، و دولت‌ها را وادار کند که سیاست‌هاشان را آشکار سازند، به فسادهای مالی و سیاسی پایان بخشند و از نابرابری‌ها بکاهند یا ساده بگویم، اگر روزی قرار بود که اینترنت به درجه‌ی خشنودی انسان بیافزاید، امروز...

در خبرها آمده‌ بود که‌ «جبهه‌ متحد کرد» در ايران درخواست مجوز برای فعاليت سياسی و مدنی در چهارچوب قوانين حکومت اسلامی ايران را نموده‌ است. من بالشخصه‌ آن را ـ صرف نظر از فرجام مثبت يا منفی آن ـ يک حرکت درست و قابل ستايش و پشتيبانی می‌دانم، آن هم به‌ ويژه‌ به‌ دلايل ذيل:

داستان خود کشی نهال سحابی، این دختر ادیب و حساس و بهنام گنجی، این جوان نورسیده و مبارز بعداز آزادی ازچنگ گزمگان جهل، واقعا احساسم راجریحه دار نمود. من عمیقا متأثرشدم که بویژه گوینده این جمله پراحساس و بامعنی در زیر، دیگر در میان ما نباشد. و این صورتکان سرخ و بی جان که برزمین وطنم دم به دم نقش میبندد، حاصل ردپای ناجوانمردانه این مترسکان پلیدی است که آزادی را در زیر لگدهاشان معنا میکنند. پرمسلم است این مترسکان که آزادی را زیر پا می نهند، نمی خواهند سر به تن زنان روشنگر و باسوادی باشد.

برای ارزیابی وضعیت اجتماعی از جهت میزان وقوع خشونت شاخص­های مختلفی را می­توان مورد ارزیابی قرار داد. یکی از این شاخص­ها مقایسه­ی وضعیت با میانگین جهانی شاخص است. به عنوان مثال میانگین تعداد وقوع قتل به ازای هر صدهزار نفر جمعیت در سطح جهانی حدود 5/6 گزارش شده است، در حالی که این شاخص برای ایران، دست کم 5/3 تا 5/4 قتل می­باشد. یعنی در ایران به ازای هر صدهزار نفر جمعیت 5/3 تا 5/4 قتل رخ می­دهد. همان­طور که می­بینید بر اساس این شاخص میزان وقوع قتل در ایران از میانگین جهانی پایین­تر است، اما آیا می­ت

در صورتي كه اعتراضات و تظاهرات عليه وال‌استريت ادامه يابد، ظرف هفته‌هاي آينده برخي رسانه‌ها و چهره‌ها، پايكوبي و دست‌افشاني فراواني به راه خواهند انداخت. آنها اين اعتراضات را ناقوس مرگ سرمايه‌داري و استكبار تلقي خواهند كرد و حجتي بر درستي ايده‌اي كه اقتصاد آزاد، سرمايه‌داري، مناسبات تجاري بين‌الملل و نظام اقتصاد مبتني بر نظريات آدام اسميت به پايان خود خواهد رسيد. همان‌طور كه آنها سال‌ها مي‌گفته‌اند.

بی تردید، هورکهایمر و آدورنو از آن جمله نظریه پردازانی بودند که نظریه را مقاومت می دانستند در برابر وضعیت نظری موجود، و بر آن بودند پرچم «نظریه انتقادی» را بیافرازند که در عین وفاداری خلاق به نظریات و سنت مارکسی؛ جانمایه و عصاره سنت مارکسی را که مساله رهائی انسان است زنده نگاه دارند. نقد آنان بر مارکس و سنت مارکسیستی پاسداران سنت مارکسیسم دولتی را بر آن واداشت تا مکتب فرانکفورت را در زمره ایدئولوژی های بورژوائی بنامند

با فروپاشی کشوری که داس مرگ را بیش از ۶۰ سال بر فراز سرزمین فلسطین به چرخش درآورده، همه ی بدسگالی های «یهود برتری»، نژادپرستی و عرب ستیزی سیونیسم از منطقه رخت بر بسته و به همراه آن، فرآورده های دوزخیش در جامه های گوناگون «اسلام یهودستیز» شکست خورده و بنیادگرایی برای همیشه به گور سپرده خواهد شد. از آن شکست و چنین فرجامی گریز نیست و پیش درآمد آن هم اکنون با شکست رژیم مردم ستیز «جمهوری اسلامی» در چشم انداز است.

اما عوامل این دگرگونی مهیب و ترسناک چیست؟ یکی از عوامل آن گذری است که جوامع سنتی به سوی مدرنیته ومدرنیسم و به الطبع آن فراموشی یکسری از عادات و عوامل تشکیل دهنده هر فرهنگی است و در ادامه خود سونامی عظیم از تغیرات و به وجود آمدن انبوهی از تضاد ها است که یکی از آنها که هرساله نیز از طرف یونسکو نیز گزارش میشود از بین رفتن زبانهای منطقه ای و فراموشی سنت های گذشتگان در هرجامعه است .

جهان غرب امروز با پشتوانه اسلحه و زور و نه سرمایه و اقتصاد به حیاتش ادامه می دهد. چین و دیگر رقبای غرب هم اگر به چنین راهی می رفتند، امروز هرج و مرج مطلق بر دنیا حکمفرما بود. در چنین شرایطی آیا ضریب هوشی فوق العاده ای لازم است تا انسان بتواند درک کند که اگر آن آلترناتیوی که ح.ت.ا به دنبالش بود، فرو نریخته بود، کل بشریت و نه فقط طبقه کارگر، امروزبا امیدی بیشتر به آینده می نگریست؟

در آثار هابرماس، عقل برای او مفهومی اصلی و مرکزی دارد. او فرق بین دو نوع عقل میگذارد: عقل ابزاری و عقل تفهیمی(بحثی، جدلی، ارتباطی). هابرماس جامعه را به دو: جامعه زندگی، و جامعه سیستمی، تقسیم میکند. جامعه سیستمی براساس: پول، قدرت، و اقتصاد، سازماندهی شده است. هایرماس میگوید که شناخت معمولا وابسته به علایق و منافع شخصی است، و یک انتقاد شناختی رادیکال تنها بعنوان تئوری اجتماعی ممکن است، و شناخت بدون علائق و منافع شخصی، یک ظاهر عینی است، یعنی اعتقاد به علوم یا مثبت گرایی(پوزیویتیسم).

«خیلی وقت‌ها بچه‌ها را به همسایه‌ها و یا فامیل کرایه می‌دهند تا برای آنها گدایی کنند. اما مشکل بدتر این است که از آنها هر نوع سوءاستفاده دیگری هم می‌شود. دختر یازده‌ساله‌ای را در همین مرکز داریم که پیرمرد 70 ساله‌ای در ازای روزی 5 هزار تومان از او سوءاستفاده می‌کند. برای خانواده هم تنها همان پولی که به خانه می‌برد مهم است

در مورد نیروهای چپ و روشنفکران چپ و در حوزه نظر شواهد دال بر آن است که این نیروها دچار شیفتگی نسبت به باب و نهضت بابیه بوده و هستند اما در مورد آئین بهائی دچار ایست ذهنی گشتند. احسان طبری، مانند اکثر نیروها و روشنفکران چپ، در ستایش نهضت باب نوشته اند اما در مورد آئین بهائی به راه تهمت و افترا و تخطئه افتادند. طبری در کتاب خود «جامعه ایران در دوران رضاشاه»، ضمن ستایش از نهضت بابی، درباره آئین بهائی می نویسد:«درباره رابطه محافل بهائي با امپرياليسم انگلستان و امريکا مطالب زيادي گفته مي شود.

به نظر می‌رسد ترکیه با تغییر دیدگاه خود نسبت به تحولات سوریه بیشتر توانسته است خود را با تغییرات منطقه همراه کند و بر موج جنبش‌های منطقه سوار شود در حالی که ایران با حمایت همه جانبه از سوریه تا حدی راه اشتباهی را در پیش گرفت است. چرا که در سیاست خارجی باید ملت‌ها هم در نظر گرفته باشند. اگر اکثریت مردم سوریه خواهان این حکومت نیستند و خواهان اصلاحات هستند باید به حرف آنها توجه شود. وقتی این دولت تن به اصلاحات نمی‌دهد و به روی ملت خود آتش باز می‌کند راه را برای تداوم حکومت خود می‌بندد.

من از هيچ نقطه‌نظري آنارشيست نخواهم بود و اين ربطي به موقعيتي كه در آن قرار داريم ندارد. به باور من بر مبناي اشكال خودسازماندهي كه هرچه بيشتر جمعي مي‌شوند، «امر مشترك»ي روز به روز قوي‌تر مي‌شود. ما هميشه محكوميم كه نهادها را تاسيس كنيم! اما ساختن نهادها، همچنين به معناي خلق اشكال مختلفي از شهرهاست، زيرا يك نهاد صورت ازلي ايده‌‌آل يا بازنمايي متافيزيكي نيست! در كنار همه كاركردهايش، اشكالي انضمامي است كه مستلزم ساخته شدن شهر است- كه كلانشهر با آن مي‌تواند امر مشترك را برسازد. فكر كنم براي همه روشن

همگان به خاطر دارند که آیت الله در دوران اصلاحات هیچ فرصتی را برای انتقاد از وضع موجود از دست نداد. از نظر ایشان در آن زمان فساد مالی دولت را فراگرفته بود و مبارزه فراگیر با فساد می بایست یک ضرورت مبرم تلقی شود از این رو فرمان تشکیل ستاد مبارزه با فساد را صادر کردند. تعابیری مانند این که با «دستمال کثیف نمی‌توان شیشه را تمیز کرد» حاکی از اعتقاد آیت الله به آلودگی اصلاح طلبان به فساد مالی بود. در نگاه آیت الله دولت اصلاحات متهم به بی توجهی به مشکلات اقتصادی جامعه بود از این رو...

جان راولز صاحب نظريه عدالت انصافي تعريف جالبي از عدالت دارد؛ عدالت يعني ميزان مقاومت ضعيف‌ترين حلقه يك زنجير. تزريق و توزيع پول نقد به بهانه‌هاي مختلف چون وام خوداشتغالي و وام ده‌ميليوني مسكن و مهرالرضا و غيره... فقط باعث رشد نقدينگي در كشور شد. روند رشد نقدينگي از سال 84 يعني از ابتداي دولت نهم كه 68هزار ميليارد تومان بود، هم‌اكنون به 305 هزار ميليارد تومان رسيده است. علماي اقتصاد از رابطه نقدينگي و تورم اينگونه سخن مي‌گويند كه هر صد ميليارد تومان يك دهم تورم به همراه دارد.

اسلامی کردن فضاهای آموزشی واعمال تبعیض وآپارتایدجنسی را باید کانون اصلی تهاجم ضدفرهنگی وضداجتماعی رژیم دانست که مستقیما گستره وسیعی ازاقشاراجتماعی،بویژه نسل جوان را، مورد آسیب مستقیم قرارداده است. صدوربیانیه معلمان ازآنجاکه دست برروی نقطه اصلی ومهم این تهاجم یعنی تبعیض ونابرابری جنسیتی نهاده ومقاومت دربرابرآن را وظیفه معلمان دانسته است به عنوان گام نخست برای آگاهی وبسیج معلمان ودانش آموزان دارای اهمیت است،که به سهم خود می تواند بسترمناسبی باشد برای دامن زدن به جنبش های اجتماعی دانشجوئی...

جناب دوشوکی به تندی بیشتری از آنچه در مقالهء خود به سکولار دمکرات های شبکهء جهانی سکولارهای سبز ایران نسبت می دهد به آن حمله کرده است. ظاهراً سکولاریسم و یا سکولاریسم نو (که نام کتابی است که دکتر نوری علا آن را نوشنه) کانون مقالهء پرخاشگرانه ایشان به شبکه است. هر ناظر منصفی که تلاش سیاسی شبکهء سکولار دمکرات ها را دنبال می نماید می داند که در میان بنیادهای ساختاری آن مانند دموکراسی، اتکا به بیانیه حقوق بشر، یک پارچگی ایران و ساختن آلترناتیو حکومت جمهوری اسلامی و انحلال، سکولاریسم هم...

نزاع بین دو جناح قدرتمند سیاسی در تهران و بی بی سی در لندن آغاز شده است شاید هنوز برای این سئوال جوابی نباشد که آغاز گر این جنگ کیست . نخست باید مروری بر آنچه که در این روزها بر این دو جناح قدرتمند سیاسی رخ داده است و رخ خواهد داد انداخت و باید دید که سمبه کدام یک پرزورترخواهد بود و این تنش های به ظاهر نرم آیا وارد جنگ سیاه هم خواهد شد یا نه ؟

مهر ماه ، آغاز سال تحصیلی با خبر شوم نماز تحمیلی در مدارس آغاز شد و رژیم اسلامی چتر خرافه و جهل را بر فراز اذهان کودکان و نوجوانان ایرانی گشود تا کشور را از این هم «اسلامی تر» کند. نه ایران و ایرانیان به حکومت اسلامی بدون تردید به نقد اسلام و طرد نقش مخرب تاریخی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آن در ایران ارتقاء خواهد یافت. آقای سیروس پارسا در سایت فضول محله (تلاش برای آزادی و دموکراسی سکولار در ایران) بدرستی نوشته است که: گیرم که نماز را اجباری می کنید، با رویش ناگزیر عقل و خرد جوانان چه خواهید کرد؟!

سد سازی همراه با احداث میان گذر از وسط دریاچه که راه تبریز را به اورمیه نزدیک تر کرده، بیشترین آسیب را به دریاچه زده است، این میان گذر مانع از گردش طبیعی آب شده، دریاچه را به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم کرده است . بخش جنوبی که بیشترین آبریز از آن منطقه است شیب کمتری نسبت به بخش شمالی دارد، پیشتر ها گردش آب رسوبات را به بخش شمالی می برد و با گردش خود آن را پخش می کرد ولی حالا همه رسوبات در همان بخش جنوبی جمع می شود.

دوست دیرینه ام آقای عبدالستار دوشوکی در مقاله ای تحت عنوان: «سکولاریسم نو! نواختن شیپور از سر گشاد آن»، مسائلی را بیان داشته اند که رونمایی از گفتمان سیاسی را با خود بهمراه دارد. برداشت من از نوشتهء ایشان نمی تواند درکی جز یک تقابل نامفهوم نظری، آرایش واژگانی بی ثمر در بیانی نامستدل و، از سویی ديگر، اعلام مواضع در یک تقابل شخصی باشد. متأسفم که ايشان این سطح از اندیشه پردازی را در راستای داوری خود قرار داده اند...

به نظر من اگر سياست حزب را نسبت به دوره اول دولت نخست دکتر مصدق نقد می کنيم اما نبايد از نظر دور بداريم که از ۳۰ تير سال ۱۳۳۱ حزب توده ايران وفادارترين طرفدار دکتر مصدق بود، حتی نسبت به گروه ملی هايی که در اطراف دکتر مصدق بودند. ...تاسيس حزب توده ايران، نياز اجتماعی و نياز آن زمان ايران بود. مردم ما نيازمند داشتن يک حزب بودند تا مسايل اساسی مملکت را مطرح کند، آگاهی طبقاتی را بالا ببرد، اساسنامه ای عرضه کند و پس از مدت های مديد فعاليت جمعی را به جوانان کشور آموزش دهد.

عصر حاضر، عصر فرد بازیگر است. این فرد هم مسئول است و هم آزادیخواه و دیگر اجازه نخواهد داد کسی برای او تعیین تکلیف کند. این پارادایم جدید هم آینده را نشان می‌دهد و هم انسان امروز را از سر درگمی‌ و آینده هراسی می‌رهاند. قدرت طلبان ماستها را کیسه کنند و ایدئولوگها مغازه دیگری باز کنند. کسی نیاز به رهبری آنها ندارد....