● تریبون آزاد

تعلق حزبی صرفا یک تعلق برنامەای و ایدئولوژیک نیست، بلکە یک تعلق احساسی و تاریخی هم هست، و هر دوی این تعلق در بطن جامعە و در شرایط حضور مستقیم حزب مورد نظر سیاسی ایجاد می شود.

سهیل عربی و صدها زندانی سیاسی قهرمان دیگر گروگان در سیاهچالهای رژیم منتظر چوبه دار هستند! اگر نتوانستیم نوید قهرمانمان را نجات دهیم میتوانیم با این پیشنهاد عملی ؛ سایر قهرمانان اسیر و دلبند و دربند را از چوبه دار برهانیم! باور دارم اتحاد عمل و همبستگی جهانی ازادیخواهان و براندازان و با تحقق این پیشنهادها عملی خواهد گشت.با تمامی توان نگذاریم رژیم جنایتکار با حمایت اربابان اروپایی و روسی و چینی از این مهلکه جان سالم بدر ببرند. با اعلام جرم شراکت در جنایت ضد بشری انان را به دادگاه بکشانیم.

جنبش های دانشجوئی، جنبش زنان، جنبش طرفداران حفاظت از محیط زیست، جنبش های دیگر ضد تبعیض، متحدین طبیعی جنبش های کارگران و زحمتکشان و پیشگامان راهکرد سوسیالیستی تحول گذار میباشند.

ظلم و تبعیض و نابرابری و برترگزینی غیر بومی بر بومی در بلوچستان بیداد می کند

اما شاید دلیل دیگر، خود سخنان مشخص خمینی باشد. درست است کە خمینی بر عدم دخالت نظامیان در امور سیاسی تاکید کرد، اما در همان حال او روی این مسئلە هم پافشاری داشت کە حفظ نظام از اوجب واجبات است. پس اگر حفظ نظام از هر چیزی مهمتر است چرا نتوان در همە پرنسیپهای اعلام شدە هم بازنگری کرد و آنچە تابو خواندە می شد را بە امر واقع روز تبدیل نکرد!

ناسیونایستهای آذربایجان نه از گذشته یاد گرفتند نه عوض شدند. هنوز به محض دیدن شخصی با اندکی زاویه با نظراتشون به همون ادبیات لمپن مآبانه رو می آورند و به طرف ارمنی و کرد می گویند. هر چند از حق نباید گذشت که تازگیها چند دستاورد درخشان داشته اند. مثلا کولی و هندی هم به لیست فحاشیهاشون اضافه شده (آن روزها بیشتر افغانی می گفتند، الان شده هندی و کولی)...

هر ایرانی در کشور محل سکونتش بغیر از ایران به عنوان شهروندان مقیم هر کشور متعهد شده است که حافظ منافع آن کشوری که سکونت دارند باشند. بجای اعتراض و برپایی تظاهرات در مقابل سفارتخانه و کنسولگریهای ج.ا در برابر پارلمانت و وزارت امورخارجه کشور محل اقامتشان تحصن کنند و پیام خود را یعنی اعلام عدم مشروعیت حاکمیت اسلامی را اینگونه به آن نهادها و سازمانهای حقوقی اعلام نمایند .

در این سرزمین نفرین شده هیچ شهری ،کوچه ای نیست که مادری سیاه پوش در عزای فرزند بسوک ننشسته باشد.
از خانه ای محقر در رباط کریم با مادری پیر که دیگر رمق رفتش نیست با تصویر ستارش نشسته بر در دادخواهی را فریاد می زند

مام کسانیکه قتل پهلوان نوید افکاری بیگناه دلهایشان رابه درد آورد وچشمهایشان اشک آلودساخت برای درهم شکستن چرخه شکنجه واعدام جمهوری اسلامی میتوانندکاری کنند اگرکه دست بدست هم دهند وکارزاری جهانی را علیه جانیان حاکم برایران برپاکنند. این امرشدنی است شرایط وابزارش موجود است اگراراده ملی برای انجامش وجودداشته باشد. اپوزیسیون ناکارآمد وگروههای پراکنده ای که تنها هنرو وجودشان در صدوربیانیه ومحکوم کردن جنایات جمهوری اسلامی خلاصه میشود خوب است کمی بخود آیندوبرای نجات جان نویدهائی که درصف اعدام اند

نوید نیز دوباره بر دار گشت ! قهرمانهایی بسان نوید اینبار و برای هزاران بار دیگر در تاریخ با بیشرمی در چوبه دار تقدس و حقارت و جهل و تعصب و بنام *دادخواهی دوباره اعدام میگردند.!
اینک نوید بر دار پرچم هاست.پرچمها را بدار بکشیم! تا به عمر دار پایان دهیم .برای تمثیل بشر ؛ پرچمی موجود نیست.بشر اسیر پرچمهاست.ا پرچم زندان اندیشه و نفی حق بشر است.ستاندن حق داد بشر با پرچم توهم است.ستاندن حق بشر با هر پرچمی نفی نفس و ذات بشر است.تحمیل پرچم خودی به بشر بیگانه از ان پرچم؛ توهین به همان بشر و بشریت است.ا

یک حقوقدان روشن‌فکر عمیق‌تر نگاه می‌کند. در برابر نویدافکاری ها…. چرا در جامعه‌ای در هزاره سوم فردی اعدام می شود؟ می‌بیند که این واژه‌های یاغی، محارب، ارتداد و… در فقه است. و یک حقوق دان روشن‌فکر روی آن تعمق می‌کند و پرسشی را مطرح که چرا یک نظام حقوقی باید مضاف بر دین باشد؟

صفرعلی رنجوری را دستگیر و پس از كوتاه مدتی در زندان تبریز تیربارانش كردند! سپس چندین زن فقیر بچه دار بی سرپرست گفته بودند كه او هر ماه خرجی آنها را می داده و اكنون به نان شب محتاج هستند! آن زنان هر از گاهی بر سر مزار او در تبریز می رفتند و با لعن و نفرین به آمران و عاملان اعدام او اشک می ریختند!.....

بررسی تدابیر به اجرا درآمده دربسیاری ازکشورها از جمله اتحاد جماهیرشوروی واتحادیه اروپا نشان میدهد که تقویت اتحاد مردمان کشورهای چند زبانه وچند فرهنگی، ازیک سو نیازمند تلاش در راه افزایش وتقویت مشترکات درعرصه شیوه نگارش زبانها واز سوی دیگر نیازمند تلاش در راه کاستن حدالمقدور وجوه تفاوت درآن عرصه است.اینکار ازیکطرف زبان، ادبیات و فرهنگ را از تسلط روحانیون متعلق به دین و مذاهب آزاد کرده زمینه های گسترش آشنایی از زبان و فرهنگ یکدیگر را فراهم می کند.

ظاهرا برای اینکە بتوان علیە نظامی انقلاب کرد، قبل از هر چیز لازم است آن نظام بە شرایط نرمال و عادی برگردد. سلطنت پهلوی کم کم بە یک نظام متعارف بدل شدەبود و برای همین از قدرت تهاجمی آن بعنوان یک ساختار بشدت کاستەشدەبود. رژیم شاە برای جبران این کمبود بە تقویت نهادهای امنیتی روی آورد.

از نگاه من هدف از مبارزه سیاسی رسیدن به حقوق فردی، سیاسی و اجتماعی است که در سایه آن مردمان با آزادگی و رفاه و صلح در کنار هم زندگی کنند. اگر میگوییم تمامیت ارضی، حقوق بشر و دمکراسی همه برای رسیدن به اهداف نهفته در جمله اول است.

خامنه ای چه به اعتبار ناتوانی جسمی و کهولت و چه به اعتبار سست شدن اعتبار سیاسی اش به حاشیه رانده شده است. این زیست اندرونی نمی تواند دوام دار باشد. رشته این زیست حاشیه ای در آینده ای نزدیک به یکی از شش طریق زیر پاره خواهد شد: 1- مرگ 2- استعفاء 3- عزل.....

آیا با رشد جامعه مدنی و روشنگری در مورد مسئولیت فرد در سیستم، زمان آن رسیده است که هم زمان با عاملان یا آمران «بزرگ»، اجزای دیگر دستگاه سرکوب نیز مجرم شناخته شوند؟ » با توجه به اینکه عبارت « مامور و معذور بودن» فاقد اعتبارقانونی است!

باز هم مطلبی سُست، خسته کننده و تکراری (boring) و متاسفانه بیش از پیش تاسف آور تحت عنوان " علائم نخواستن جمهوری اسلامی" از اکبر گنجی در صفحه اول خبرنامه گویا منتشر شد

ساعت سه و نیم بامداد روز دوشنبه سه شهریور سال هزارو سیصد و بیست، کشور ایران از شمال توسط اتحاد جماهیر شوروی و از جنوب توسط انگلیس بدون هیچگونه مقاومتی اشغال می شود. روز بیست و پنج شهریور رضاخان که ملقب به رضا شاه شده بود مجبور به امضاء استعفا نامه ای می گردد که محمدعلی فروغی به دستور انگلیس برای او نوشته بود. همان روز او از تهران به اصفهان رهسپار شده تا بتواند از طریق بندرعباس خود و خانواده اش را به بمبئی برساند تا در آنجا یا شیلی سکنا یابند.

انقلاب کماکان می تواند راەحلی باشد. مسیرهای تغییر از هر نوع آن همیشە علیرغم هر شرایطی نهایتا بازاند، و جامعە آخرالامر بخود حق می دهد یک برخورد آزمایشی با آنها داشتەباشد. غیبت نوع چریکی و مستقل آن از احتمال چنین امکانی نمی کاهد. انقلاب لازم نیست دارای پیشاهنگی با مشعل سوزان و فداکار و پایدار باشد. بر خلاف نظر بیژن، آن را مشعلی روشن اما مداوم کافیست، مشعلی از جنس روشنگری حتی بدون فراخوان انقلاب.

کوچک ترین تردیدی نداشته باشید که حکم اعدام نوید افکاری، به دستور مستقیم خامنه ای اجرا شده است.
یک پا در گور خویش و یک پا در گور نظام خویش، هراسان از در و دار و دیوار، زار و خوار و زبون و ذلیل در برابر قدرتمداران شرق و غرب و شمال و جنوب و این سو و آن سو، اما چاقو بر کف در کنار قفس پرو بال بستگان، گمان کرده است که دارد پیام قدرت و قاطعیت به مردم و به جهان می فرستد.
پیام قدرت و قاطعیت او، با قاطعیت و قدرتی پاسخ داده خواهد شد که هنوز نه می داند و نه می تواند بداند که از کجاست و چگونه است.

یاد نوید افکاری (غلامرضا تختی دوران استبداد سیاه و رذیلانه اسلامگرایان) را گرامی داشته و راه این دلاور که همانا اقدام در خیابان و مبارزه با جلادان و آدمکشان رژیم اسلامی بود، پر رهرو باد.
نوید افکاری همانند اکثریت مردم ایران بر سر دوراهی مرگ تدریجی ویا حضور در خیابان برای تعیین تکلیف با رژیم اسلامی قرار داشت. راه دشوار آزادی، داد و دمکراسی در ایران، نیازمند همبستگی ملی و حضور هدفمند براندازانه، همگانی و همزمان برای هدف واحد دارد.

ساختارهای اقتصادی تعاونی و دولتی، تنها در شرایط حاکمیت قدرتمداری احزاب سوسیالیستی قادر خواهند بود تکوین پایه های ساختار اقتصادی سوسیالیستی را در جامعه استحکام بخشیده و استوار نمایند. در شرایط حاکمیت قدرتمداری سیاسی سرمایه داری کلان، به هر نحوی تلاش خواهد شد تا نهادهای دولتی و تعاونی از محتوای مردمی خویش تهی شده و به زایده هایی از نظام سرمایه داری حاکمه تبدیل گردند.

ساروج ورگ وپی برخی کشورها با آب گل ریخته اند اما رگ پی این سرزمین را که نام آن ایران است با اشگ وخون با استخوان های شکسته از بیداد و پیکر های خفته در گورستان های بی نام سرشته اند.
تمامی تاریخ این سرزمین آغشته با خون است وبیداد. حسرت است واندوه دم کشیدن جان های آزاداست از ترس گزمگان ،عربده گشان دستگاه های حاکم که هر صدای آزادی خواهی را با داغ ودرفش پاسخ داده اند

روایت نوسانات شدید در بورس ایران پرسشهایی بی شماری را آفریده است که این نوشتار به بررسی دلایل سقوط و پشت پرده های این کاهش میپردازد.

پاداش چپ از ترک ستیزی خود در سه دهه اخیر چرا چپ ایران بعداز صد سال فعالیت پی گیر و دادن قربانیهای بیشمار و بهایی به سنگینی جان و زندگی انسانهای بیشمار شایسته صفاتی چون ”انزوا، انشا نویسی های ملال آور و مملو از اغلاط املایی و انشایی و...” باشد؟ به قضاوت آقای محمدرضا نیکفر در مورد سرنوشت غم افزای چپ در جملات زیر توجه کنید: ”در ایران چپ در عرصه رسانه ضعیف و منزوی شده است. نشریات چپ کم‌خواننده‌اند، انشانویسی‌های ملال‌آورند، شعارهای تکراری می‌دهند. حتا خود اعضای گروه‌ها به آنها اعتنایی ندارند و از

چرا شگفت انگیز نیست؟ زیرا: آخوند جماعت تنها خود را رابط آسمانیان با زمینیان دانسته و می داند و رسالت و امامت هم از همین سمت و سوست که سروکله اش پیدامی شود

مهمیم سرخووش.. احتمالا نام مستعار مطلبی در بخش دیدگاهها نوشتند که در این مقاله به پاسخگویی برخاسته ام.

من این نامه را از سر عشق به آزادی و عدالت و مهربه کسی که به گناه دفاع از مطالبات آزادی‌خواهانه و عدالت‌جویانه مردم و مخالفت صریح با خودکامگی ولی فقیه بیش از ده سال است رنج زندان خانگی را به جان خریده و حصر ابد را بر هر گونه عقب‌نشینی در قبال عهدی که

یک حقوق دان مستقل می‌تواند در بستر امر حقوقی عمل سیاسی انجام دهد...

روحانی مفهوم رفاە را بد فهمیدەاست. رفاە یعنی وجود حداقلهای زندگی در همە وجوە ممکن بشرط ترقی تدریجی آن، و نە ایجاد این حداقلها بە شرط توقف آن در کمترین سطح ممکن، و یا حتی تشویق دیگران برای عدول از موقعیت امکانات بهتر خود و پیوستن بە آن.

مدتی است که از طرف آقای فریدون جنیدی مقاله ای به عنوان زبان آذربایجانیان منتشر شد. نوشته های ایشان متکی به نوشته های کسروی در باره این زبان بود. ما تورک های ممالک محروسه ایران با این اکتشافات هویت اتنیکی و زبانی خیلی آشنا هستیم که در اینجا جای بحث نیست. برای شناخت بیشتر با آقای فریدون جنیدی به سایت بنیاد نیشابور روجوع شد. ایشان 30 سال است که مثل خود فردوسی بر رویه این کتاب رنج برده و اشتباهات این کتاب را بقول آقای رضا مراد غیاثآبادی به میل خودشان (( تصحیح )) میکنند.

ما سرنگونخواهان با همه تفاوتهای سیاسی مان، می توانیم از بردن علائق خودویژه به خیابان پرهیز کنیم و در مبارزه اقدامگرانه میدانی برای فلج کردن حکومت اسلامی و ایجاد پیش شرط های تامین حق ملت در سرنوشت خود متحد شویم.

نسل جوان و امیدهای ما برای فردا باید توجه داشته باشند که جمهوری اسلامی با قتل عام و زندانی کردن و سرکوب مخالفان خود حاکم شد، ما چپ ها به خاطر آزادی، برابری و رهائی مردم در انقلاب شرکت کردیم نه برای عروج جمهوری نکبت و ترور اسلامی، ما در این نبرد شکست خوردیم اما امروز نسل جدیدی به پا خاسته اند .....

برخي از تيره هاي «ترک» به تدريج به سوي آذربايجان مهاجرت کردند. بعضي از آنان به سوي آسياي صغير رفتند و بعضي در دشت هاي آذربايجان به گله داري پرداختند، دو ايل آق قويونلو و قراقويونلو، بزرگترين اين طوايف بودند.
گويشي که اکنون در آذربايجان جاري است، گويشي است که در زمان حکومت مغولان، صفويان و بعد قاجارها، در آن سامان جاري شد و برخي از مورخان گفته اند، سزاي هر آذربايجاني که به ترکي سخن نمي گفت، بريدن زبان با شمشير بوده است.
هنوز نيز در خلال گويش مردم آذربايجان، واژه هاي اصيل ايراني هست