فردا، اولین روز کاریست و امروز یکشنبه، اول ژانویه، همه جا ساکت و غم انگیز بنظر می رسد . برای نوشتن به دنبال بهانه هستم تا 16 سال عملکرد اپوزیسیون را در ترازو قضاوت بگذارم و تک تک جریانات سیاسی را وزن کنم؛ مهم این است که آدم از کسی نترسد و خودت باشی و نگران آن نباشی کسی و یا کسانی بهت انگ بزنند. «آتحاد جمهوریخواهان ایران »نخستین همایش خود را که در حقیقت مجمع مؤسس این گروه بود در ژانویه سال 2004 در برلین برگزار شد. در این نشست حدود ۷۰۰ نفر شرکت نمودند که قریب به ۳۰۰ نفر از آنها از امضا کنندگان بیانیه تأسیس و مابقی بعنوان مهمان شرکت داشتند. این همایش ، واکنشی بود در مقابل هیاهو ی سرنگونی از سوی سلطنت طلبان .... دیدیم چنین نشد و بجای «اتحاد» تفرقه و انشعاب و ریزش نیرو در هر دوسو ادامه یافت تا اینکه در سال 2009 و ظهور جنبش سبز ایران..
:« ،سیاست بازی بجای سیاست ورزی . اوضاع منطقه در 16 سال گذشته : بهار عربی، تنش میان عربستان و ایران و جنگ سوریه و اتحاد سه گانه(روسیه ، ترکیه و ایران) در تقابل با بحران خاورمیانه...» خواهم پرداخت .