سرایش شاهنامه همگی در دورهٔ
ناشناس
سرایش شاهنامه همگی در دورهٔ سامانیان بودهاست، اما با برچینش سامانیان و روی کارآمدن غزنویان، فردوسی شاهنامه را به سلطان محمود پیشکش کرد بیشک آرمان او از این کار گرفتن پاداش نبود، بلکه جلب پشتیبانی سلطان محمود از شاهنامه بود؛ زیرا در آن روزگار تنها کتابهایی از گردش روزگار بیآسیب میماندند که در کتابخانههای وابسته به دربار فرمانروایان نگهداری میشدند؛ سلطان محمد به فردوسی وعده داده در ازای هر دو بیت شعری که بسراید به او پاداش ( یک دینار طلا ) دهد اما منظور محمد غزنوی سرودن اشعاری در وصف قدرت و شوکت محمود بود نه سرودن شاهنامه و وقتی فردوسی شاهنامه را به محمود پیشکش کرد چندان مورد عنایت محمود قرار نگرفت و به جای سکه های طلا به فردوسی نقره داد و فردوسی برای جلب نظر سلطان محمود و حفظ و نگهداری شاهنامه بیت هایی به تنهایی در وصف وی سرود.
تن شاهمحمود آباد باد! سرش سبز و جان و دلش شاد باد!
چُنانش ستایم که تا در جهان سخن باشد از آشکار و نهان،
مرا از بزرگان ستایش بود! ستایش وُرا در فزایش بود!
جریان از این قرار بوده پانترکان محترم سعی نکنند با تحریف تاریخ از این نمد برای خود کلاهی دست و پا کنند!
چُنانش ستایم که تا در جهان سخن باشد از آشکار و نهان،
مرا از بزرگان ستایش بود! ستایش وُرا در فزایش بود!
جریان از این قرار بوده پانترکان محترم سعی نکنند با تحریف تاریخ از این نمد برای خود کلاهی دست و پا کنند!