گمان دارم کامنت جناب سازاخ تائید نظر من در کامنت قبلی ست و ظاهرا ایشان و ۸۸ در صد پوینت های کامنت ایشان میگویند احتیاجی به ارائه طرح همه پسندی جهت تعیین مشی ایران گلوبال که سعادت مردم " ایران " را منظور داشته باشد نیست ؛ همین مسیر که مثلا کورش با داریوش لوبیا خورده لواط کرده و دنیا را به گند کشیده است مطلوب و ضروری ست.
من همیشه باور داشته ام و دارم که اکثر قریب به اتفاق نویسندگان و کامنت گذاران ایران گلوبال افرادی هستند که سعادت ما را در نظر دارند و احیانا ممکن است عده کمی مامور داخلی و یا خارجی باشند. امروز به این نتیجه رسیده ام که اگر دوستی حرف دشمن را بزند چه تفاوتی بین این دو وجود دارد؟
تا زمانی که شاه در مسند قدرت بود ایران و ایرانیان محبوب اسرائیل بودند و در تورات, کورش ( همان کورش ) را پیامبر میدانستند. یکی دو هفته پیش نخست وزیر اسرائیل در مسکو به رئیس حمهور روسیه گفت که