بلایای اقتصادی و سیاسی و اجتماعی که در عرض این ٨٥ سال جهت نابودی هویت و موجودیت ملت تؤرک آذربایجان توسط راسیستهای فارس صورت پذیرفته، که در هیچ کجای دنیا شاهد اینچنین ظلمی نمی توانیم باشیم، بطوری که اکثر تحصیل کرده های آذربایجان بخاطر نبود کار و عدم ایجاد شغل از طرف دولت مجبور به مهاجرت گردیده اند و اکثر روستاها خالی از سکنه و نابود گردیده است و رشد جمعیت در شهرها رشد نزولی دارد و چنان به ملت ما به چشم نژاد پست و عقب مانده و تؤرکه خر نگاه می کنند، که اصلا ملت ما را لایق صحبت کردن نمی دانند...
آنچه که محرومیت از تحصیل نامیده می شود، سابقه ی طولانی در جهان دارد. آنچنان که می توان از برتراند راسل فیلسوف، منطق‌دان، ریاضی‌دان، مورخ، صلح طلب و منتقد اجتماعی بریتانیایی نام برد که در طول جنگ جهانی اول به دلیل مبارزات ضد جنگ از دانشگاه اخراج و زندانی شد.
دکتر شیرین عبادی، از مدافعان حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل به رادیو فردا می گوید: «از وضعیت پیش آمده برای تعدادی از بهترین جوانان و خبرنگاران ایرانی متاسفم و این را ناشی از بی توجهی مسئولان قوه قضائیه که نظارت بایستی داشته باشند بر زندان ها، می دانم. آنها اگر به وظایف خودشان عمل کرده بودند، اگر اجازه نمی دادند که مسئولان زندان هر آن گونه که مایل هستند با زندانیان رفتار کنند، این وضعیت اسفناک پیش نمی آمد و الان هم توصیه می کنم به کسی که خودش را رئیس قوه قضائیه می داند، به زندان برود...
مسئله اما انکار این نظام است و تولد انقلابی نوین. انقلاب نیز نه با خشونت که با تغییر بنیادین نظام سیاسی و اجتماعی تعریف می‌شود. جدایی دین از دولت، برقراری جمهوری که اعلامیه جهانی حقوق بشر و کلیه آزادیها و حقوق دمکراتیک را برسمیت بشناسد و عاجلترین وظیفه خود را قطع ید از روحانیت، سپاه و بسیج بر امور سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور بداند، برابری حقوقی زنان با مردان، و اقوام و ملیتهای گوناگون ساکن ایران را تضمین کند و ...
جهان انسان دارد یک تندپیچ خطربار را از سر می‌گذراند: تجربۀ نیمی شکست‌خوردۀ مدرنیسم رادیکال زمینه‌ساز رویکردهای نوینی شده‌است که همۀ آنها خیر نیستند. می‌گویم نیمی‌شکست خورده چرا که مدرنیسم رادیکال بسیاری از دست‌آوردهای ارجمند بشریت ماقبل تمدن صنعتی را، در کنار آنچه باید کنار زده‌می‌شد و بازدارنده بود، نیز به گور سپرد:
آیا می‌دانند این جنایتکار در سیاه‌ترین روزهای تاریخ کشورمان بر جنازه‌ی بهترین فرزندان میهن به رقص و پایکوبی پرداخته است؟ آیا من و ما اجازه داریم خاموش بمانیم و چشم بر خون بر زمین مانده دوستان و رفقایمان ببندیم؟ آیا می‌توانیم چهره‌ی قاتلان عزیزانمان را فراموش کنیم؟ آیا «دادخواهی» حق ما و خانواده‌هایی که جگرگوشه‌هاشان مظلومانه و در سکوت پرپر شدند و هنوز از قبرشان خبر ندارند نیست؟
در بخش اول این ترجمه که به نام «دلوز به عنوان فیلسوف کستراسیون (محرومیت از فالوس یا ذکر)» توسط ژیژک تیتربندی شده است، ژیژک به طرح اولیه اختلافات لکان و دلوز در باب روانکاوی و به ویژه بحث «فالوس» و معنای آن می‌پردازد و نشان میدهد که چگونه نظرات آنها در نکاتی دقیقا مترادف با یکدیگر هستند و چرا «فالوس» لکان به معنای «آلت جنسی مردانه» نیست، آنطور که میان بخشی از ایرانیان نیز جا افتاده است، بلکه فالوس اسم دلالت یا دال کستراسیون، اسم دلالت تمنامندی و آرزومندی بشری است.
نظام شاهی و شاهنشاهی ایرانی از کهن سال ترین نظام های حکومتی جهان شمرده می شود، اما از ویژگی های تاریخی سلطنت ایرانی در مقایسه با سایر نظام های پادشاهی در جهان، يکی هم عدم ثبات دودمان های سلطنتی در ایران بعد از اسلام است. گويی با رخت بر بستن فر کیانی که شاهان ایران باستان به اصرار بصورت هاله ای نورانی بر گرد سر خود رسم می کردند، ثبات و تداوم نیز از تاج و تخت ایرانی گریخت.
در عرض چند سال اخير کيفيت اديتوريال سايت پايين رفته است و هر مقاله قلابی را درج ميکنيم که کسی بما نگويد ديکتاتور. در صورتيکه اديتورها و مديران بايد وقت خود را در مطالعه و سخت گيری در مورد مطالب صرف کنند و حتی از نظر انشائي و املائي نگذارند اشتباه در نوشته ها درج شود. ما 80 درصد نوشته هايی را که چاپ نبايد چاپ کنيم و اکر 5 درصد مطالب امروز را داشتيم اما مطالب درست و حسابی مطمئنم مردم دقيقتر سايت را ميخواندند و جدی تر ميگرفتند و کسی هم مقاله الکی نميفرستاد.
پس از حذف نيروهای اصلاح طلب از حکومت در جريان انتخابات رياست جمهوری سال ۱۳۸۸، موج بازداشت‌ها و محاکمات نمايشی و بستن رسانه‌ها و احزاب منتقد، نيروهای درون حکومت که رقيب سرسخت را ضعيف می پنداشتند اختلافات درونی خويش را به تدريج آشکار کرده‌اند. اين اختلافات در نقدهای مربوط به سياست‌های اقتصادی و اجتماعی و پاسخ به اين نقدها از طرف احزاب و گروه ها و رسانه های دولتی و شبه دولتی به چشم می خورند. اين اختلافات همچنين خود را در مجادلات مجلس و دولت آشکار کرده‌اند.