قبل از این شورش 57 من در شهری زندگی میکردم که مردمانش هنوز به بیماری پول مبتلا نشده بودنند و باینکه زندگی محقر بود و پول زیادی در دست مردمانش نبود ولی همه باهم و دور هم بودنند و اگر خدا نکرده کسی بیمار میشد و یا کسی از جانب متجاوزی مورد تعدی قرار می‌گرفت همه اهل کوچه به کمکش میشتافند و در این کار و برای فدا کاری و بدون هیچ چشم داشت و پاداشی داوطلب می‌شدند شاید در همه شهرهای ایران اینچنین بوده ولی من تنها از شهر خودم خبر داشتم. پس از انقلاب هم مردم کم وبیش مثل قدیم رفتار می‌کردند و هنوز این رژیم جا نیافتاده بود ولی با مرور زمان که این رژیم نفوذ و قدرتش زیاد شد چهره پلید و فاسد خودرا تدریجا نمایان کرد وپیش برد بمدت چهل سال یواش یواش کار کرد و تبلیغ کرد تا اینکه از ملت ایران مردمی ساخت از جنس خودش بدی‌ها و نامردمی ها و حرچ مرج و دزدی و خیانت را در جامعه ایران نهادینه کرد آنهم زیر پوشش دین و
قبل از این شورش 57 من در شهری
قبل از این شورش 57 من در شهری
ناشناس
عنوان مقاله:
منش سلبریتیهای امت حزب الله
و خدا تا راحت مملکت را غارت کنند و بلانسبت ملت را هم با خود دزد و فاسد کردنند حالا تعجب آور نیست که همه پولکی شده اند از سالیبرتیش بگیر تا ورزشکار و همه را به فساد کشینند طوری شده که اکثرا برای همدردی و کمک به مردم مستمند و حتی حفظ وطنشان از بیگانگان هم کوتاهی می‌کندند وتقاضای پول و دست مزد میکنند. واقعا اخلاق و منش و پرنسیپ بدست مشتی اخوند عمامه بسر و بی عمامه در ایران از بین رفته که پیش از نیل به دمکراسی باید مردم ایران را به اخلاق و منش و پرنسیپ از دست رفته شان نائل کرد. این وقتی میسر است که این رژیم فاسد ودزد جنایتکار ضد انسانی نیست و نابود شود.