● آخرین مطالب سایت

ارنست بلوخ ، متفکر آلمانی یهودی تبار ، یکی از مهمترین فیلسوفان قرن بیست بود . او میگفت که ارزو و جستجوی بهشت برای انسان یک غریزه طبیعی میباشد . اتوپی مشخص بلوخ یک جامعه بی طبقه بر اساس دکترین مارکسیستی است . بلوخ همچون مارکوزه نماینده یک اتوپی چپ میباشد . انگیزه مهم فلسفه بلوخ جستجوی یک زندگی بهتر بر اساس امید و علائم اتوپی مشخس است . در نظر او در همه جا انگیزه متحرک انسان اشتیاق یک زندگی بهتر است . او مینویسد که اتوپی مشخص به تاریخ انسان و به طبیعت اطراف او معنی داده اند .

از آقای میرحسین موسوی باید پرسید اصلا چرا پای میز مذاکره رفته اند تا سلامت انتخابات را کشف نمایند؟ از آقای میرحسین موسوی باید پرسید ، اگر قرار بود ایشان با مذاکره و نشست هائی در پشت درهای بسته به نتیجه لازم برای رسیدگی به انتخابات دست یابند ،پس چرا مردم را به خیابنها کشاندید ؟

فرض کنید همین فردا جمهوری اسلامی ساقط شد و باز هم فرض کنید که از بین هفتاد میلیون ایرانی داخل کشور و چندین میلیون ایرانی خارج از کشور، شما به عنوان مسئول رسیدگی به جنایات مسئولین رژیم انتخاب شوید، چه حکمی برای آنان صادر خواهید کرد؟ اعدام؟ زندان؟ سنگسار؟ قطع دست و پا؟ پرتاب از بلندی؟ درآوردن چشم؟

تجربه هم نشان داده است که همه نظامهای استبدادی در اثر خواست و هوس یک اقلیت خودخواه که از نظارت و کنترل مردم گریزانند بوجود می آیند. از اینرو اگر مردم از نظارت بر عملکرد قدرت حاکم محروم شده و همه راه های اعتراض به کارگزاران حکومت به روی آنان بسته شود، حاکمیت استبداد امری اجتناب ناپذیر است.

گزارش ماهانه(خرداد ۱۳۸۸) در مورد نقض گسترده، مستمر و برنامه ریزی شده حقوق بشر در ايران توسط فعالين ايرانی دفاع از حقوق بشر در اروپا و آمريکای شمالی جمع آوری شده اشت. در اين گزارش بخش بسيار کوچکی از موارد نقض حقوق بشر در ايران را که توسط اين شبکه گرد آوری شده است به اطلاع می رسانيم.

جوانان پر شور داخل کشور بر خلاف شایعه پراکنی افراد شناخته شده همچنان چشم امید به خارج و حمایت این بخش از هم میهنانشان دوخته اند، حق هم دارند و درست هم همین است. چون تنها در شرایط امن و امان کشورهای آزاد جهان است که می شود مسائل را به روشنی دید و بررسی کرد و بازگو نمود و به نتیجه رسید. با این توضیحات کوتاه، به عنوان یک ایرانی که سی سال با رژیم جمهوری اسلامی مبارزه کرده ام و می کنم، این اجازه را به خود می دهم که صمیمانه از همه رهبران اپوزیسیون و سازمانهای سیاسی و فرهنگی و همه شخصیت های صاحب نظر...

ولایت فقیه از آن به بعد لفظ مطلق را در کنار خود می دید و خودکامگی رنگ و لعاب بیشتری به خود گرفت . کم کم احساس می شد که جمهوریت نظام در خطر قرار گرفت و مشروعیت بر اساس فرمان الهی جایگزین مشروعیت کاریزماتیک آیت الله خمینی شد . ارزش های اولیه 10 سال اول نظام جمهوری اسلامی کم کم کمرنگ می شد و عوامل جدیدی جایگزین آن می گردید . وقت تصفیه کردن بسیاری از انقلابیون نسل اول فرا رسیده بود . برکناری مدیران قبلی , ترورهای گسترده در داخل و خارج از ایران اوایل دهه 1370 , تغییر ساختارهای اقتصادی و...

فلسطینی ها را مظلوم می نامید.. چرا که در برابر اسلحه، بیشتر از سنگ ندارند.. اما جوانان بی اسلحه را امروز سلاخی می کنید.. به مغز و گلویشان تیر می زنید.. ای که بزرگ بر بیلبورد های شهر، عکس آن فلسطینی را می کشی و می نویسی “بای ذنب قتلت؟”، چرا پس اکنون در طرف ظالم ایستاده اید؟ مگر اسلحه همان اسلحه و سنگ همان سنگ نیست ؟

برای این که نگاه دنیا به ایران عوض شده و در این سی سال گذشته تمام جریانهایی که وجود داشتند فکر می‌کردند آنهایی که در حکومت‌اند و دارند به مردم فشار می‌آورند، مردم ایران هستند. رخدادهای این چند روز، اعتراضات مردم در خیابانها، نشان داد و همه دارند صحبت می‌کنند.

اسلاووی ژیژک، فیلسوف شهیر اهل اسلوونی و یکی از رهبران فکری چپ نوین در اروپا، از جمله کسانی بود که در روزهای گذشته زبان به انتقاد از حکومت و حمایت از معترضان ایرانی گشود. ژیژک خود از منتقدان انقلاب‌های مخملی و پمپاژ ارزش‌های غربی در جهان است. اما وی رخدادهای ایران را شبیه هیچ یک از انقلاب‌های مخملی نمی‌داند و برایش ارزشی کاملا متفاوت قائل است.

گرچه حاکمیت قانون یکی از مهمترین و ارزشمندترین اصول و ارکان حکمرانی خوب است و در عصر حاضر جزء مهمترین معیارهای ارزیابی نظام های حقوقی و سیاسی به شمار می رود ،اما نظر به اینکه قانون مخلوق بشر بوده و برای تامین منافع او و جامعه به تصویب می رسد ،لاجرم زمانی محترم و ارزشمند است که از عهده این مهم برآید. از اینرو قانونی لازم الاتباع است که علاوه بر برخورداری از ویژگی های ذاتی قانون ،مهار کننده قدرت خودسرانه ،پاسخگوی نیازهای جامعه ،تامین کننده منفعت عموم ،انعکاس دهنده نظر اکثریت ،حافظ حقوق اقلیت...

آیا شکست اصلاح طلبان مساوی با ناکامی مردم است؟آیا سازشکاری اصلاح طلبان با استبداد ولایت فقیه به معنای کنار آمدن مردم با دیکتاتوری است؟آیا جنبش کنونی مردم ایران ـ آنچنان به رهبری اصلاح طلبان وابسته است که بدون رهبری آنها منزوی و خانه نشین خواهند شد؟ آیا مردم ایران بدون اصلاح طلبان نیز به مبارزات خویش برای رسیدن به آزادی ادامه خواهند داد؟

ولی چه عواملی موجب شد تا میلیونها نفر در تهران و شهرهای مختلف به نتیجه انتخابات فرمایشی اینگونه بی باکانه و جسورانه دست به مبارزه بزنند. بررسی همه جانبه این حرکت عظیم مردمی، گروه ها و اقشار اجتماعی شرکت کننده در آن، جناح بندیهای درون حاکمیت و افراد حاشیه ای مانند منتظری از یک سو و عکس العمل گروهها، سازمانها و بطور کلی فعالین سیاسی خارج از کشور در همبستگی با مبارزات مردم ایران همه موضوعاتی هستند که نه تنها ما را در ارزیابی از شرایطی که در آن قرار داریم کمک میکند بلکه...

یعنی شما با این کارتان مردم را نادان می دانید و به رأی آنها هیچ وقعی نمی نهید و امروز همان روشی را پیش گرفته اید که شاه پیش گرفته بود و فقط آنچه خود می خواهید باید باشد؟! پس رأی میلیونها انسان هم وطن بنده کجا رفتند؟ به درستی شعار جوانان که به خیابانها می آیند و جان خودرا به خطر می اندازند، این است: رأی من کو؟ شما به خاطر مصلحت نظام و حفظ جمهوری اسلامی به هر قیمتی بر تقلب صحه می گذارید؟ آیا بهتر نیست کمی عمقی بیاندیشید و بعد عمل کنید؟

روسیه در واکنشی سریع نسبت به تحولات داخلی ایران و اعلام حمایت از دولت احمدی نژاد نشان داد که به رغم واکنش‌های منفی جامعه جهانی، آماده توسعه روابط با اصولگرایان و استفاده از بحرانی است که در روابط خارجی ایران شکل گرفته است.

شاید به دلیل پست قبلی داستان بازگشت امیر فرشاد ابراهیمی گروهی از دوستان و آشنایان و علاقمندان من یا آقای ابراهیمی و گروهی از مخالفان ایشان دائم از من سوال می کنند که آیا امیر فرشاد ابراهیمی به ایران بازگشته یا خیر و اگر بازگشته چه بر سر ایشان آمده است.

۱۰ روز پس از آغاز ناآرامی‌ها در ایران، ملاقات گروهی از نمایندگان مجلس با موسوی و رفسنجانی این ظن را قوی کرد که در پشت پرده مذاکراتی در جریان است. حسین باستانی اما می‌گوید تا رهبر نخواهد هیچ مذاکره‌ای فایده نخواهد داشت.

برخي ميگويند دانش چيزي نيست جز تجربه کسب شده توسط ديگران. جدا از آنکه چقدر اين حرف درست باشد يک چيز مسلم است و آن اين واقعيت است که هرگاه اشتباهي در گذشته روی داده باشد نميشود امروز در آن چه شده است تغييری داد اما اقلاً ميشود از تکرار آن در آينده اجتناب کرد. از نظر من گذشته چراغ آينده نيست و آشکار است که آينده هم چراغ راه گذشته نميتواند باشد اما اگر کسی با چراغ خرد به گذشته يا به آينده بنگرد بهتر ميتواند درباره حال تصميم گيري کند وگرنه نه آينده به خودی خود چراغ راه است و نه گذشته.

در حالی که کشورهای عضو گروه هشت تصمیم داشتند به اعتراضات ایران و سرکوب معترضان واکنش نشانی تند نشان دهند، باز هم این روسیه بود که در برابر این اعتراض ایستاد؛ سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه گفت که مسکو بیانیه‌ای که مربوط به نحوه برگزاری و اداره انتخابات باشد، را امضا نخواهد کرد.

هر روز که بگذرد، اعتماد به نفس مردم بیشتر میشود، ترس کم تر میشود، شجاعت افزوده تر میگردد. از آن طرف، رژیم آسیب پذیر تر میگردد، شکاف‌ها گسترده تر میشود، کشتار مردم مظلوم زیاده تر میگردد و از این طرف، خشم جوانان شعله ور تر میشود، اراده برای انتقام و تغییر کامل قوی تر میگردد.

نظرات متفاوتی بر سر دفاع از میرحسین موسوی مطرح بود، عده کثیری معتقد به سکولاریسم در ایران بوده و هرگونه رفرمی را در چهارچوبه ولایت فقیه غیرممکن میدانستند و عده ای نیز وضعیت کنونی را فرصتی گرانبها برای گذر به یک جامعه دمکراتیک ارزیابی میکردند. باوجود تفاوت نظرها همه آنان در محکوم کردن سرکوب مردم باهم همصدا بودند.

اکنون شاهدیم که سید علی خامنه ای از جنایت های بشر در جهان شرق و غرب، هر آنچه را که بدترین بوده است برگزیده و در این کار دست جنایتکاران معروف جهان را در کشتار مردم بی دفاع از پشت بسته است.

مردم ایران با مظلومیت خود تمامی نظام جمهوری اسلامی را یک نظام ضد مردمی که کوچکترین دگرگونی وتحول درخود را نمیتواند بپذیرد را به جهان معرفی کردند

همه پایوران رژیم اسلامی که درعرصه به روی کار آوردن نظام اسلامی فصل مشترک دارند در یک کشتی نشسته اند ،اگر آن کشتی به زیر آب فرو رود ـ مطمئنا همه سرنشینان آن کشتی دردریای پرتلاطم غرق خواهند شد .غریق نجاتی بهتر از حفظ نظام نمی توان تصور کرد تا کشتی حکومت بدان روزگار گرفتار نیایند! « كرمي‌راد همچنين در تشريح ديدار اعضاي كميسيون امنيت ملي با رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام از تاكيد هاشمي مبني بر دلسوزي‌اش براي نظام و رهبري ياد كرد و افزود....

اکنون که موج اعتراضات ضد استبدادی سراسر ایران را فرا گرفته، وظیفه حرکت ملی آذربایجان و فعالین آن است، که با خواست های ملی، شعارها و زبان ملی خود (ترکی آذربایجانی) و با تمام توان درهر نقطه ایران به جنبش ضد استبدادی بپیوندند و با تلفیق خواست ها و شعار های ملی خود، با خواست های جنبش سراسری ضد استبدادی در مناطق ترک نشین ایران رهبری مبارزات را بدست گیرند. عقب نشاندن استبداد ولایت فقیه بیش از همه به نفع حرکت ملی- دموکراتیک آذربایجان، اقلیت های ملی، زنان، طبقات زحمتکش و محروم ایران است.

اگر ما بتوانیم اعلامیه جهانی حقوق بشر را در بین مردم هژمونی کنیم بزرگترین کارها را در بین مردم انجام داده ایم.اعلامیه جهانی حقوق بشر خواسته و نیاز و آرمان مبرم و اصلی ما است. این اعلامیه کف حقوق و آزادی و رفاه و برابری و عدالت را برای ما ترسیم میکند تا ما بتوانیم با درکشاخصها و غالب شدن آنچه میخواهیم شویم به هدف خود نزدیکتر شویم.

آنچه در روزهای اخیر در خیابان های تهران و دیگر شهرهای ایران اتفاق افتاده یک بار دیگر دشواری و حتّی غیرممکن بودن پیش بینی دربارة اوضاع مملکت ما را ثابت کرده است. رویدادهای این روزها را به آسانی می توان پیروزی بزرگی برای مردم ایران دانست که تا همین چندی پیش قابل تصور و انتظار نبود. هر چند که پیروزی در صحنة سیاست، برخلاف پیروزهای مثلاً ورزشی، نیازمند استمرار و تداوم و دست یافتن به نتیجة ملموس و مشخص است.

به اين عبارت ميتوان گفت که يکی از نتايج مهم جنبش اخير اين است که تئوری که بر معادله فشار از پائين و چانه زنی از بالا استوار بود جايگاه و اهميت تاريخی و نقش محوری خود را در جنبش جوانان از دست داد و نهال اميد به اينکه جنبش های مسالمت اميز قادرند چانه زنی در بالا را به وسيله ائی برای گذر از جمهوری اسلامی به جمهوری حقوق بشر مبدل سازند در ذهنيت جنبش جوانان جامعه کاشته شد

سیمای این جنبش، مسالمت جو و فراگیر است. این جنبش قبل از آن که نگاه و اندیشه اش به تعصب و ایدئولوژی پوپولیستی آغشته باشد، هویت وجودی خویش را از ارزش های نوین ملی و انسانی کسب می کند. حضور چشمگیر و گسترده طبقه متوسط با اخذ رفتار هشیارانه نشان داد که جنبش دمکراسی خواهی در نظام های استبدادی، بدون محوریت این طبقه، امکان غلبه یافتن بر استبداد را ندارد.

يکی از مردمی‌ترین و خالص‌ترین شعارهایی که مردم ایران در اعتراضات به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری خرداد 88 سر دادند، “نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران” بود. شعاری که بلافاصله باعث موضع‌گیری از سوی دبیرکل حزب‌الله لبنان شد. خوب به یاد داریم که سید‌حسن نصرالله در واکنش به این شعار از سوی مردم چنین گفت “شعار نه غزه نه لبنان اثرات منفی زیادی داشت“. امروز پس از گذشت یک‌سال از آن ماجرا، آقای کدیور ادعا کردند که مردم در خیابان شعار “هم غزه هم لبنان جانم فدای ایران سرداده‌اند”.

صدها یهود ایرانی تبار اسرائیلی مقابل سفارت امریکا درتلاویو به حمایت ازمخالفین رزیم درایران, بباخواستند. خناجهان بوراز یکی ازتظاهرکنندگان گفت: ما نمیتوانیم درمقابل اینهمه ظلم وستم وصحنه های وحشتناک به هموطنان عزیزایرانی سکوت کنیم. من خودم درانقلاب بدنیا آمدم ودرسال 83 هنگامیکه 12 سال داشتم به اسرائیل مهاجرت کردم. من به ایرانیهای عزیزبسیاربدهکارم واین تظاهرات فقط یک کاربسیار جزئی است درمقابل مهربانیها ونیکوکاریهای هموطنانم.

اگر به انقراض عالم هم نزدیک شویم و جای خامنه‌ای خود حضرت ابلیس (با احراز هویت) به ولایت مطلق مسلمین جهان برسد، در آن محنت‌کده، باز سه چار پنج شش ملیونی طرفدار خواهد داشت. در آن سامانۀ تمدن‌شکسته تا ابد (ابد نفتی و گازی البته) در می‌تواند بر همین پاشنه بچرخد.

فقدان نهادهای حل منازعه در نظام جمهوری اسلامی و تقلیل نهادهای نظارتی مثل شورای نگهبان به نهادهای جانبدار موجب شده است که افزایش شکاف میان مردم و حکومت و از میان رفتن اعتماد متقابل، به نوعی شرایط بن بست سیاسی در کشور و رادیکالیزه شدن برخی از نبروها منتهی شود. روزنامه‌‌ی زیر زمینی و اینترنتیخیابان که تا زمان نوشتن این مطلب چهار شماره از آن منتشر شده است این وضعیت را در اذهان بخشی از جامعه منعکس می کند. در صورت تداوم نا آرامی ها و آغاز اعتصابات گسترده می توان از شرایط انقلابی سخن گفت اما...

در کوتاه مدت نتایج نمایشی و فوق العاده زیادی را از این تحریمها، نه آمریکا میتواند انتظار داشته باشد و نه اتحادیه ی اروپا. ولی در مجموع این تحریمها از مدتها پیش، یعنی از ابتدای انقلاب تا کنون، وجود تنش در ایران با کشورهای مختلف، کمر اقتصاد ایران را شکسته و طبعاً بیش از پیش بر اقتصاد ایران سنگینی خواهد کرد.

اما در پس اين معرکه، تاريخ واقعى در جهت ديگرى سير ميکند. بايد فراتر را نگاه کرد. گوش را بايد به زمين چسباند و لرزش بنيادهاى اين نظم ارتجاعى را حس کرد. جدال جارى در جامعه ايران مقابله اسلام قساوت و اسلام تساهل نيست، جدال ولايت فقيه و قانون نيست، بلکه جدال آزاديخواهى با استبداد و ارتجاع و اسلام در همه اشکال آن است.