Skip to main content

هومن: اقای چنگایی از اول شورش

هومن: اقای چنگایی از اول شورش
Anonymous

هومن: اقای چنگایی از اول شورش 57 خیلی از کارخانه ها به مزدوران دهاتی رزیم داده شدند به خیلی از اخوند ها واطرافیان خمینی ملی نشدند هیچ سازمان چپی هم اعتراض نکرد بنابراین مصادره زیرساخت صنعتی ودادن ان به قشردهاتی خمینیست از همان ابتدای شورش 57 شروع شد بعضی کارخانه ها وزیرساخت ها دولتی بود تا چند سال پیش ولی روند مصادره انها ودادن انها به افراد دهگریز شیعه حکومتی با بهای خیلی پایین تر از قیمت واقعی از زمان هاشمی شروع شد ودر زمان احمدی نزاد شدت گرفت در سال های اخیر قسمت زیادی ازبخش تولیدی صنعتی و زیرساختی کشور به مزدوران سپاهی وبازنشنسته های سپاه وجنگ طلب ها به عنوان طیول داده شد مثل راه اهن وشرکت های یپمانکاری گسترده که کارهای بخش دولتی سابق را به عهده گرفتند در دادن این بخش ها به قشر دهگریز مهاجم شهر ها هیچ مزایده ای صورت نگرفت رزیم کشور را به عنوان طیول به انها داد همان سنتی

که از زمان حکومت های ترکی بعد از اسلام رایج بود وزمین هارا به عنوان طیول به سرداران ترک میدادند وانها بعدا بزرگترین خان ها وصاحبان روستاها شدند وارباب های اینده کلا در ایران هیچ کس در بخش خصوصی صاحب سرمایه نمیشود مگر به حکومت نزدیک باشد سرمایه دار ازاد و مستقل نداریم تمام وام ها فقط به همان قشرمزدور تازه شهری داده میشود وانها از طریق ان صاحب صنایع و موقعیت های تجاری و پیمانکاری میشوند از طرف دیگر رزیم در سال های گذشته اراضی ملی را نیز سند سازی کردند و به مزدوران خویش با قیمت پایین دادند وانها ان را با قیمت های تجاری فروختند کلا ما در ایران کسی را نداریم که مستقل از نظام حاکم صاحب سرمایه شده باشد بنابراین همه بخشی از نظام هستند چه تجار چه صاحبان صنایع و چه بزرگ مالکان زمین های شهری بی عدالتی و ظلم طبقاتی و غارت سرمایه ملی بخش زیادیش از طریق نظام بانکی غارتگر اعمال میشود وام های کلان به روستازاده های حکومتی با یک تلفن داده میشود ولی محرومان شهری که فرهنگ اسلامی ندارند از هرگونه وام خردی محرومند نمونه اش خودمن حتی وام ازدواج نگرفتم تا بحال برای رونق کارم نتوانستم هیچ وامی بگیرم ولی براحتی دیده ام به افراد دهگریز برای خرید ماشین ومغازه وام های کلان دادند چون به حکومت و فرهنگ روستایی نزدیک بودند کشور شده ملک طلق دهاتی های شیعه در ضمن خیلی از کارخانه هایی که به عنوان طیول به مزدوران دهاتی رزیم داده شدند همه پس از خریداری ماشین الاتشان فروخته شد باسود بسیار و بسته شدند میتوانید بیایید ایران ببینید همه مخروبه شدند هیچ کدام ادامه به کار ندادند مثل همان اتفاقی که در شوروی افتاد بعد از فروپاشی بنابراین خصوصی سازی نداشتیم اوراق کردن بخش دولتی صنعت سابق بود و فروپاشی صنایع خصوصی سازی شده .کشور کلا نفتی و نفت سوز است وتولید چندانی ندارد پول نفت در حکومت میچرخد وخورده میشود واتلاف میشود اقتصاد کشاورزی هم به شدت ضعیف است مافیای میوه هم به تازگی دست سپاه افتاده ازقدیم هم دست لومپن های بازاری هیئتی بود که سودهای کلان از دلالی واحتکار میوه میبرند ومیوه را به قیمت پایین از کشاورز میخرند وبا قیمت بالا دست مصرف کننده میدهند ویا با واردات بی رویه میوه به سودهای کلان میرسند هر قسمتی سوداور است دست مزدوران رزیم است هر کارخانه ای که دست پیمانکار افتاده رد سپاهی های جنگ رفته هاراپیدا میکنی گفتم کشور را به عنوان طیول به دهاتی های شیعه مزدور حکومت داده اند نه بخش خصوصی داریم نه بورژوازی ارباب های شهر نشین تازه داریم که صاحب سرمایه های ملی شده اند وکشور بین هزار فامیل جدید تازه بدوران رسیده تقسیم شده که همه تازه شهری وغیر متمدن هستند.سرمایه داری نداریم ازکارگری شروع کرده باشد به سرمایه داری رسیده باشد همه یکشبه با وام های کلان صاحب کارخانه شده اند بدون هیچ سوادی و تخصصی بعد هم بخاطر نداشتن سواد سرمایه داری کارخانه را به ورشکستگی میکشانند در زمان شاه داشت یک بخش خصوصی سرمایه دارمتخصص شکل میگرفت که واقعا به کارش واقف بود وکارخانه ها بعد از شورش داشتند تاچند سال با همان مواد خام خریداری شده انزمان کارخانه ها میچرخیدند وبر زیرساخت همان کارخانه ها ومدیریت خصوصی متخصص قبلی انها متکی بودند تمام سرمایه داری خصوصی دراین 34 سال ویران شد و کشور با واردات بی رویه باندهای دولتی مصرف کننده بنجل جات کشورهای مسلط برنظام شد بعید میدانم دوباره سامان سرمایه داری خصوصی مولد در ایران پابگیرد وبعد از فروپاشی رزیم اگر چپ ها قدرت داشته باشند میتوانند بر ویرانه های نظام فعلی سامان اقتصاد غیر سرمایه داری ومالکیت جمعی وملی مولد را بنا کنند چون زحمت فروپاشی سرمایه داری خصوصی صنعتی را خود نظام متقبل شد.