شعار زن، زندگی، آزادی ایرانیان به نماد مقاومت زنان هند تبدیل شد

برهمن ستیزی:
اصطلاحی است که در تقابل با نظم اجتماعی سلسله مراتبی مبتنی بر کاست استفاده می شود که برهمن ها را در بالاترین جایگاه قرار می دهد. تأثیرات ایدئولوژیک در طول دوره استعمار، و از درک مسیحی پروتستان استعمارگر از دین در قرن 19، که «برهمنیسم» را به عنوان یک دین فاسد تحمیل شده بر جمعیت هند می دید.
هندوهای اصلاح‌طلب و همچنین امبدکار، انتقادات خود را در امتداد خطوط مشابهی به دنبال انتقاد از «برهمنیسم» در قرن نوزدهم، در مخالفت با موقعیت مسلطی که برهمن‌ها تا زمان حکومت بریتانیا در قرن نوزدهم کسب کرده بودند، تنظیم کردند.
تعاریف
"برهمنیسم" به سنت و ایدئولوژی تاریخی برهمنی اواخر دوره ودایی (حدود 1100 تا 500 ق. م.) اشاره دارد.
یک ایدئولوژی سیاسی-اجتماعی که خاطره ای از گذشته ایده آل و چشم اندازی از جامعه در آینده را رمزگذاری می کند، چیزی که در آن برهمن ها بالاترین جایگاه را دارند. موقعیت برتر آنها در جامعه و دانش برتر آنها از بدو تولد ناشی می شود. این امر آنها را به طور طبیعی و ذاتاً برتر از همه انسان‌های دیگر می‌سازد. پس برهمنیسم کامل‌ترین شکل محافظه‌کاری است، یک ایدئولوژی موقعیت‌گرای برتر، کاملاً مناسب برای نخبگانی که می‌خواهند موقعیت اجتماعی، قدرت و امتیاز خود را تداوم بخشند.
«ضد برهمنیسم» یا «غیربرهمنیسم» جنبشی است در تقابل با تبعیض طبقاتی و نظم اجتماعی سلسله مراتبی که برهمن ها را در بالاترین جایگاه خود قرار می دهد.
تاریخچه - دوران قبل از استعمار
به گفته نووتزکه، عبارات اولیه ضد برهمنیسم از نمونه هایی از مخالفت پیش از استعمار با سیستم کاست، تأثیرات ایدئولوژیک در طول دوره استعمار پدیدار شد.
استعمار قرن نوزدهم
به عقیده گلدرز، ساختار ضد برهمنیسم امروزی ریشه در هند قرن نوزدهم و دیدگاه های استعماری در مورد موقعیت و نفوذ برهمن ها دارد. حاکمان استعماری قرن نوزدهم فرهنگ هند را فاسد و منحط و جمعیت آن را غیرمنطقی می‌دانستند.
در این دیدگاه، که برگرفته از درک مسیحی پروتستان از دین است، که ریشه در مخالفت پروتستان علیه کلیسای کاتولیک دارد، «دین خدادادی» اصلی توسط کشیشان (کاتولیک) خراب شد، که در مقایسه با برهمن‌ها در هند گسترش یافت. و نوع هندوئیسم تحت سلطه برهمن، که اصطلاح «برهمینیسم» برای آن به کار می رفت، ظاهراً بر جمعیت هند تحمیل شده بود.
قرن 20
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، با ظهور جنبش‌های ناسیونالیستی و خردگرایانه، انتقادات علیه برهمنیسم هم از سوی برهمن‌ها و هم از سوی جوامع هندو از طبقه پایین صورت گرفت. هندوهای اصلاح طلب، و همچنین امبدکار، نقد خود را در امتداد خطوط مشابهی به دنبال نقد قرن نوزدهم از «برهمینیسم» تنظیم کردند.
به گفته Beteille، در تامیل نادو، موقعیت سنتی برهمن ها با آغاز حکومت بریتانیا، با بهره مندی از آموزش غربی و روی آوردن به سبک زندگی شهری، اعمال شده بود. آنها مشاغل جدید شهری را در انحصار خود درآوردند و وارد خدمات مدنی هند شدند و در دولت و بوروکراسی دژ محکمی به دست آوردند. همچنین بر حزب کنگره تسلط یافتند. این شکاف بین برهمن ها و غیربرهمن ها را بیشتر کرد، اما مخالفت ها به سرعت افزایش یافت. ضد برهمنیسم با تشکیل حزب عدالت در اواخر سال 1916 در تامیل نادو سازماندهی شد.
این حزب متشکل از غیربرهمن‌ها (که معمولاً بخشی از کاست‌های فئودالی، کاست‌های کشاورزی مالک زمین یا کاست‌های بازرگان بودند) و متعهد به افزایش فرصت‌ها برای غیربرهمن‌ها بود. با طلوع قرن بیستم، و نفوذ سریع آموزش و پرورش غربی و اندیشه های غربی، آگاهی در میان طبقات فرودست افزایش یافت که احساس می کردند حقوقی که به طور مشروع متعلق به آنهاست از آنها سلب می شود. در سال 1920، زمانی که حزب عدالت به قدرت رسید، برهمن ها حدود 70 درصد از پست های سطح بالای دولت را اشغال کردند.
یکی از برجسته ترین طرفداران ضد برهمنیسم، رهبر دالیت، B. R. Ambedkar بود. یکی دیگر از طرفداران برجسته، رهبر دراویدی، پریار ای وی راماسامی بود.
پریار هر دو برهمن و غیربرهمن را به دوری از برهمنیسم فراخواند. با این حال، راماسوامی اظهارات آتش زا برای تشویق به خشونت علیه جامعه برهمن کرد.
-----------------------------
جنایات سنت "ساتی" (Sati) علیه زنان با تایید آخوند های برهمن:
رسم ساتی، یک آیین مذهبی در میان جوامع هندی بود که در آن، زنی که شوهرش را به تازگی از دست داده بود، در مراسم ختم شوهرش، خودش را آتش می‌زد. در هند باستان این رسم اهمیت فرهنگی و دینی بسیاری داشت و نشانه وفاداری زن به شوهر تلقی می‌شد. هر چند بیشتر ساتی‌ها به صورت داوطلبانه انجام می‌گرفت اما فشارهای خانوادگی و اجتماعی و اجبارها زن را به شرکت در این مراسم وا می‌داشت.
آخوند های برهمن با تفسیر از یکی از زنان شیوا که خود را زنده زنده سوزانده بود این باور را به خورد مردم میدهند که اگر زنی خود را زنده زنده همراه جنازه ی شوهر بسوزاند, در آن دنیا به شوهر پیوسته و برای ابد با او در زنا شویی خوشبخت خواهد شد. با شدت ناسیونالیزم هندو در سیاست هند در روستاهای هند, بنگلادش و پاکستان سالانه ۴۰۰ زن زنده زنده سوزانده میشوند. برای اطلاع بیشتر کلمه ساتی (Sati ritual) را به انگلیسی در ویکیپدیا جستجو کنید.
برخی محققان نظر داده اند که ساتی زمانی در هند باب شد که آخوندهای برهمن تفسیر ودا را انحصار خود کردند. و در ابتدا زنان آریایی را همراه شوهر زنده زنده میسوزاندند. طبق این نظریه مطرح شد که آخوند های برهمن ها ریشه های سامی داشته و با آریایی ها دشمنی میکردند.
انتقام هیتلر برای زنان آریایی و سوزاندن یهودیان هم موردی است که اخبار سنت ساتی را در غرب تابو کرده است. هنوز هم رسانه های غربی سنت آتش زدن زنان را انعکاس نمیدهند.
اما مستند های تاریخی در دسترس است که نشان میدهد یهودیان مقیم هند به برخی سنت های هندو من جمله سنت ساتی با دید منفی نگاه میکردند.
----------------------------
ادویه جات و محصولات مسموم هندی در بازار جهانی
در حواشی شهر کلکته هزاران هکتار زمین محصولات ادویه جات را کشت میکنند که کود استفاده شده در زمین از فضله ی های شهر آلوده ی کلکته استفاده میشود. این کود "گه انسان" همراه آب رودهای مسموم و آلوده ی پس مانده های شیمیایی کارخانه جات با استاندارد قدیم ادوجیه جات و تره بار هندی را آلوده کرده که موجب بیماری ها میشود. بی بی سی گزارشی دارد که "ما" یعنی غربی ها اصلان نمیدانیم چه محصولی از ادویه جات هندی است یا نه.
برند های تر و تمیز این محصولات اشاره ای نمیکنند که صادرات از هند است.
استفاده از گه و فضولات انسانی آن هم پخش آن با دست به عهده ی فقیران دالیت هست. آنان را مجبور میکنند که با دست گه انسان ها را برداشته در زمین های کشت ادویه جات پخش کنند.
همچنین شستن و پاک سازی توالت های عمومی کمیاب اما دیوار چهار گوشه ی سیمانی که توالت ها مثل توالت های غربی یا ایرانی نیستند که فضولات در سوراخی با ریختن آب گم میشود, بلکه در کناره های دیوار یک چاله ی ۱۰ سانتی متری که هندی ها با نشستن آنجا خود را خالی میکنند.
شستشو و تمیز کردن این توالت هم به عهده ی دالیت هاست. اینجا هم دالیت ها را مجبور میکنند که گه را با دست خود حمل کرده در سطل هایی ریخته که آن را برای کشت ادویه استفاده کنند.
کریستیان امانپور در سی ان ان برنامه ای را به همین موضوع اختصاص داده است. میپرسد چرا با دست؟ مگر دستکش یا ابزار پاک کردن پیدا نمیشود؟ زنی بدبخت که مسول شستن چند توالت بوده پاسخ میدهد که بله, ابزار و آب و دستکش پیدا میشود اما صاحبان (؟) اجازه نمیدهند.
امانپور در ادامه ی این برنامه دم طبقه آخوندی برهمن ها را به تله انداخته و میگوید به ستوای (همان فتوا - که آخوند های ایرانی از هند کپی کردند) برهمن ها این زنان باید گه را به دست پاک کنند تا به خاطر گناهانشان توسط خدایان بخشیده شوند و گر نه به نیروانا (بهشت هندو) راه پیدا نمیکنند. اطاعت بی چون و چرا از فرامین برهمن ها یکی از شروط بخشیده شدن آن هاست.
در همین برنامه کارگران دالیت ها را نشان میدهد که برای عبور از زمین هایی که برهمن ها صاحب آن بودند مجبورند کفش خود را در آورده و بدون کفش عبور کنند. دالیت ها میگفتند که گاهی برخی آخوند برهمن سر راه آنان خورده شیشه و میخ چه میریزند که پایشان را زخمی کنند.
-----------------------
آیا رقص هما مالینی روی شیشه ها در فیلم معروف هندی شعله را دیده اید یا به خاطر دارید؟ از قضا این رقص هیجان انگیز از سنت شیشه ریزی آخوند برهمن سر راه دالیت های بدبخت تاثیر گرفته است.
-----------------------
سنت مید اسنانا: (Made Snana)
در ودا میخوانید به تهیدستان نان بدهید.
برهمن ها بعد اینکه خوراک را خورده باقی مانده ی آن برای تهی دستان و دالیت ها روی زمین ریخته و دست دالیت ها را از پشت سر بسته آنها باید روی زمین بغلتند که شاید لقمه ای به دهانشان برسد.
شما میتوانید در گوگل بنویسید "مید اسنانا" (Made Snana) و هزاران تصویر از این سنت در اینترنت موجود است. گزینه ی جستجو را به تصویر انتخاب کنید. دولت مذهبی هند بسیاری از این تصاویر افشاگرانه را سانسور کرده است که بخوبی در گوگل میبینید تصاویر تیره شده اما تصویرهایی که از این عمل وحشیانه, بربری و مسخره برهمن های هندو پرده برمیدارد که از خارج از هند وایرال شده اند زیاد است.
------------------------------
فراموش نشود که آخوند های ایران هم مثل آخوند های برهمن کثافات زیادی بر ایرانیان اعمال میکنند.
بستن مردم با قلاده و صدای عو عو که به باورشان سگ حضرت علی هستند.
در روستا استفراغ سید ها را به بچه های بیمار خورانده که این استفراغ یا تف یا خوراک تف زده بیماران را شفا میدهد.
بحث حدیث های شاش شتر و نوشاندن آن به بیماران داغ داغ است.
تقدیم کودکان نابالغ چه دختر یا پسر به سید ها و بخشن مؤمنان به ائمه ی اطهار برای لذت جنسی آن هم به واسطه پدر و مادر مذهبی. استفاده از کودکان برای خدمت جنسی به زائران شیعه غیر ایرانی.
فاجعه کودک همسری در ایران و تقریبا تمام جهان اسلام حتی در ترکیه هم این سنت در روستا ها رایج و جا افتاده است.
رکورد حدیث های فراوان از دوران صفوی و بویژه قاجار که سید ها را با امتیاز مالی و خدمت جنسی به آنان تشویق میکند. سادات در دوران قاجار به روستاهای سراسر ایران سفر کرده و سنت گرفتن بکارت عروس و هدیه ی عروس نا باکره به داماد - که عروس و داماد را در بهشت الله خوشبخت میکرد.
الان هم به این حدیث ها در ایران جان تازه داده و حکومت خامنه ای عملا به افزایش جمیعت سید ها کمک های اقتصادی میکند. زمان شاه سید ها یک میلیون بودند, اکنون تعدادشان هفت میلیون شده است. این یعنی سید ها ۴ برابر ایرانیان حد نصاب زاد و ولد داشتند.
قبر سید ها دیگر قبر ساده نیست بلکه با تزیینی به خارج دولتی تبدیل به قبر امام زاده میشود.
سادات در مازندران شبکه ی کد خدایی را به ریاست شورا های روستا ها بست داده و تقریبا صاحب بیش از ۷۰% زمین ها شده اند. ایرانیان غیر سید, غیر مذهبی و غیر آخوند یا پاسدار را به حاشیه ی شهر ها چلانده آنجا مواد مخدر و فقر و فحشا بیداد میکند.
اینها اندک جنایات سادات مهاجر به ایران است که شباهت زیادی به مهاجرین برهمن در هند دارد!
شاید پاد زهر این "ائمه نجاسات زادگان" (ائمه اطهار؟؟؟؟) همان فرمان بهاالله بنیان گذار دیانت بهایی باشد که هر گونه ممتاز شمردن سادات را از همه لحاظ ممنوع اعلام کرده است.
تعدادی در خور توجه از دالیت های هند به دیانت بهایی گرویدند که از شر جهنم برهمن های هندو رها شوند.