سلام دوباره آقای هومن، بنظرم
بهنام چنگائی
سلام دوباره آقای هومن، بنظرم نه تهدید و نه تنبیه افراد و ویژگی های انسانی، هیچکدام راه حل اختلافات و ناهمخوانائی ها نبوده اسن و قادر نیز نیست و نخواهد بود که مناسبات جامعه ی نابرابر را به بخشی تحمیل و معضل عملا موجود را هم اصولا اندکی اصلاح کند. در ایران همیشه تفاوت زندگی و امکانات شهری و روستائی بسیار برجسته و نابرابربوده است و نمی توان با این روش مکانیکی که شما می خواهید، آنان را مجبور به تقبل این سختی ها زندگی در روستا ها کرد. برای این کار یک لشگر بزرگ هم کافی نیست. زیرا محرومان و در این مورد بخصوص روستائیانی که عملا از این فقدان های رفاهی شهری در روستاهای خود آگاه گشته اند، زیر بار نمی روند و زورکی میل خود را به آنان تحمیل کرد و آنان را ناگزیر ساخت با این همه نابسامانی های موجود زندگی و تفاوت فاحش امکانات شهر و روستا کنار بیایند.
نه این ممکن نیست. بگذارید مثالی بزنم: به باور من اگر بخش بزرگی از ایرانی های ساکن ایران امروز را که آنها استطاعت و توانائی مالی و خروج از کشور را می داشتند و همزمان مشکلات و تعهدات خانوادگی و اخلاقی و مواردی از این فبیل نمی داشتند، تردید ندارم که آنها ایران و کشور خود را بخاطر زندگی مرارتبار خود تحت رژیم زور و ظلم و آزادی کش اسلامی ترجیحا ترک می کردند تا شاید قدری آسوده تر زندگی کنند! بنابرین راه حل درست برای این معضل واقعی و حل درست آن ار بین بردن تفاوت امکانات زندگی بین شهر و روستاست و نه هیچ جور دیگری! تندرست باشید