جناب دکتر احمدی!

جناب دکتر احمدی!
«تربیت حزبی» بسیار اموزه های دیگرهم برای اعضاء و هوادارانش داشته است. از جمله این که در شناخت افزاد و جریان های سیاسی، «عملکردشان» میزان سنجش است نه «ادعایشان». شما اگر در گفتارتان صداقت دارید و محور واصل برایتان «حزب» است، حال که نه از انشغابیون وانفصالیون هستید و نه کسی شما را از حزب اخراج کرده است، پس چرا در حزب باقی نماندید؟
شما که «ادعا» می کنید: « تمام ذرات وجودم آنچنان که زنده ياد خسرو روزبه مي گفت، از عشق به حزب توده ايران آکنده بوده است.» اما می فرمایید:« متاسفانه آنچه امروز در حزب مي بينم جز باعث درد و رنج من نمي شود»، پس چرا میدان را خالی کرده و به کسانی واگذاشتید که به نظر شما «سطح انديشه و فرهنگشان» درحد «پنجاه و دو حزب کمونيست ومترقي» نیست؟ آیا مشکل ازشماست که خانه را ترک کرده اید؟ یا از رهبری که قبولش ندارید؟ قهر کردن را هم از خسرو روزبه آموخته اید؟!.