حقیقتش اول فکر کردم این نوشته

حقیقتش اول فکر کردم این نوشته شایسته ی یک دقیقه وقت گذاشتن و نظر دادن هم نیست بعد اما فکر کردم خانم هدایتی در ابتدای مسیر سرودن هستند و بهتر است کمی با ایشان سخن گفت. سرکار خانم هدایتی، توصیه ی دوستانه ی من را بپذیرید و سروده ای را پیش از آن که خود دست کم پنجاه بار با دید نقادانه نخوانده اید در فضای عمومی میلیونی مخاطبین اینترنت قرار ندهید. این اهانت به مخاطبین است که وقت می گذارند مطلب شما را بخوانند.
با احترام