آقای محترم، من حتما در

نه بیشتر. اما در همان گزارشی که شما ملاحظه کردید کاملا روشن است که من مخاطبان را به اصل بروشور تئاتر عباس آقا رجوع می دهم و زاویه ای از جمع بندی ام را با تکیه بر آن مستند می کنم. در دویچه وله و در مقاله ای که در شهروند تورنتو (سال 1999/2000) به چاپ رسید، به شکلی گذرا به مشاهدات عینی ام و اطلاعات شخصی ام اشاره کردم که همانها در سخنرانی باز شد و تنها شمه ای از آن در گزارش آمده است.
اما نکته ی اعتراضی من در ربط با مقاله ی شما این است که شما آمده اید جمله ای را (خوب یا بد، با مضمونی نو یا کهنه) از حرفهائی که به نقل از کسی گزارش شده است، دقیقا و عینا بی کم و کاست در نوشته تان آورده اید بی آنکه آن را در گیومه بگذارید و منبعی ذکر کنید. شما سخنرانی هم نکرده اید که دیگران فکر کنند که خوب شاید در گیومه گذاشته و منبع را گفته و در گزارش نیامده است، بلکه مقاله ای نوشته اید و در آن دیگر روشن است که شما در این مورد دچار یک تقلب سطحی و یک بی پرنسیپی آشکار شده اید. حالا هم به جای پذیرش خطا و پوزشی ساده، فراافکنی می کنید و آنچه خود مرتکب شده اید به من نسبت می دهید. آیا این گونه رفتار نشانی از "تعهد سیاسی" دارد؟ متأسفم.