Skip to main content

یوسف عزیز، اینجا از زبان ادبی

یوسف عزیز، اینجا از زبان ادبی
آ. ائلیار

یوسف عزیز، اینجا از زبان ادبی جنوب سخن گفته ام ، نه از زبان «شفاهی جنوب». حتی بالاتر از آن از «زبان هنری» جنوب حرف زده ام. بنا برین صحبت «زبان شفاهی» در میان نیست. منظور از «زبان مردم جنوب» نه زبان شفاهی بل «زبان ادبی هنری» جنوب است. در متن اشاره به تلاشهای «سی و چند ساله»ی ادبی در جنوب شده و مشخصاً از ادبیات جنوب سخن در میان است. ما در مورد زبان شفاهی حرف نمی زنیم. « زبان ترکی آذربایجان» در ادبیات مطرح است. نه چیز دیگر. اجازه بدهید مسئله زبان ادبی هنری جنوب را به سیاست ربط ندهیم. اندیشه های سیاسی من در مقالاتم روشن است. اینجا فقط از «زبان ادبی هنری ترکی آذربایجان» صحبت میکنیم که در طی «سی و چند سال» از سوی نویسندگان به کار برده شده است. نکته اینجاست که «این زبان » با زبان شمال و ترکیه و جاهای دیگر «تفاوت» دارد

و این «عنصر تفاوت» در «زبان هنری ادبی» ضرورت دارد که «حفظ»شود. این نوشته در همین سایت که یکی از پربیننده ترین سایتهاست منتشر شده است. هر« اهل فنی» -درصورت تمایل- میتواند نقیض تزهای ارائه شده در آن را بنویسد. بسیار سپاسگزار خواهم بود.نوشتن در زمینه مسایل ادبی «کندن ضخره ی سنت با ناخن » است. هم در نگاه ،وهم در طرز نگاه. این کار را هم ضرورتاً انجام میدهیم . کار من نشان دادن راه است. چرا که خود راه بهترین آموزگار است. به زبان خودمانYolçunu tovşur yola, yol özü vurağandı
ساغ اولون.