آ طهرانى عزیز، نقد بیرحمانه

روی این چیزها شوخی نداریم. بروید نوشته های مرا در مورد فاشیسم آریایی بخوانید. آنها را همینجا منتشر کرده ام. « اختناق»در سایتهای آذربایجانی را هم زیر نقد برده ام. این دیوار هم باید فرو ریزد. کد سایت را در اختیار نویسندگان آذربایجانی و حتی ناسیونالیست ها قرار داده ایم که حرفشان را بزنند. همه اینها در سایه «نقد» فرهنگ مسلط سیاسی بر فضای ایرانیها ممکن شده و دیوارهای اختناق فرو ریخته اند. هر کس میتواند آزادانه نقد و نظر و تئوریش را مطرح کند. آیا زیبا و رهایی بخش نیست؟ پس چرا از نقد میترسید؟ چرا نمیکوشید دیوارهای ذهنتان را در هم ریزید؟ اختناق مزرعه فاشیسم است. چرا از شناخت این چیزها هراس دارید؟ آزادی خودی نداریم. آزادی برای همه است. «بکوشید همه چیز را بیرحمانه زیر سئوال ببرید. پرسش، نخستین گام اندیشیدن است. تا نتوانید بیاندیشید بازنده اید». چون و چرا کنید. دلایل محکم و علمی منطقی بجویید. اسیر ذهنیت متعارف و روزمرگی نباشید. کسی که اسیر جو حاکم شود - کسی که نتواند ذهنیت حاکم در یک جامعه و حرکت و حزب را زیر سئوال ببرد مقلد بارمیاید و شکستش حتمی ست. این پیام من به همه دوستان آذربایجانی ست. چرا نمی پرسید «کار اندیشیدن و خلاقیت » چگونه است؟ چطور میتوان «علمی - منطقی» اندیشید و از تفکر «غیر علمی و روزمرگی» رهایی یافت؟ اصلاً این «تفکر متعارف و روزمرگی» چیست؟ چرا مانع اندیشیدن درست است؟ اصلاً اندیشیدن چیست و چگونه ممکن میشود؟ چرا اینها را نمی پرسید و از « طرح تفاوت» که یک چیز عیان و طبیعی ست هراس دارید؟ آیا دچار «اندیشه ایده لوژیکی» نشده اید؟ چرا؟ به چه دلیل؟ بکوشید به جای ترس و واهیمه به این مسایل بپردازید که پیروزی بر این «تبعیض هزار و یک چهره» در گروه پاسخ همین پرسشهاست. نه در «ترس و هراس». ترس مادر مرگ است. زیر چرخهای تبعیض و استبداد و بیعدالتی له شدن ، مسئولیت ِ - تقریباً - 50 در صد اش به عهده خودماست.