سلام ناصر گرامی، روزگار شما

نکته مهم و قابل توجه همه ی ما این باید باشد: که کشور ما با کدام روش سیاسی و بویژه اقتصادی اداره می شود! و همزمان یادمان باشد که سرمایه و ذات طبیعی او برای سود هرچه بیشتر و استفاده ی بهینه خویش، تنها سود و سود بالا و بالاتر را می خواهد. در چنین ساختاری همانگونه که تاکنون بوده است، زبان هم می تواند به کالای و متاع قابل فروش و سود بیشتر ده تبدیل شود که عملا در مورد زبان فارسی چنین بوده است. و الاآخر...اگر ما این فرضیه و یا اصل از نظر خودم را بپذیریم؛ آنگاه تا حدودی به حل ریشه ای مشکل و معضل همه ی ملت ها نه در ایران خودمان که در سطح جهان تا حدود بسیار معقول و شایسته ای نزدیک شده ایم. بباور من ریشه تخاصمات و نابرابرها و تعارضات ملت های اسیر و در بند و یا به باور من انسان ها، تنها و تنها تا بوده و بوده همین بهره کشی ست. یعنی تضاد در(روابط ناسالم و بیمار بهره بری انسان از انسان ) است. در این شیوه ی پلید هر کس که ثروت دارد، قادر است منویات شخصی، گروهی و ملی اش را بدیگران فقیر و وابسته باو یا آنها آنگونه که میل اش می کشد تحمیل کند و شما این قانونمندی را در دوایر بزرگ و بزرگتر می توانید گسترش دهید و ...در این مورد می توان زیاد حرف زد. پس راه حل برابرهای انسانی و زدودن تبعیضها، تحقیرها، تنبیه ها، و هرپدیده ی مزاحم دیگر انسان از انسان الزاما کنار نهادن ضروری و جبری ساختار ضالمانه سرمایه داری های رنگین است. تندرست باشید