باتشکر دوباره

یا سرسوزنی به طرف بازنگری در برداشت مکانیکیتان از "آزادی بیان" و نگاه جزمیتان به "توهین" وهمچنین انتقاد از خود متوجه کنم، مسلما به هدف خود رسیده ام. همانطور که شما هر بار با مطرح کردن موضعتان از جنبه های مختلف به من کمک می کنید هم شما را بهتر بفهمم و هم در نگاه خودم بازنگری کنم. ولی من تناقض جدی در این حرف شما می بینم که از یک طرف می نویسید: «معیار ما برا توهین و اتهام و... معیارهای عمومی است و ربطی به احساس این یا آن شخص ندارد» و از طرف دیگر می فرمایید: «می بینید جناب رازی؟ آفتاب آمد دلیل آفتاب. آقای شاملی نوشته شما را توهین به خود و حتی تهوع آور می دانند» یعنی از یک طرف یک معیارنیمه اوبژکتیو (معیارهای عمومی، البته "عموم" یک مفهوم کاملا اختیاری و نسبی است) را پیش می کشید و از طرف دیگر به عنوان یک دلیل روشنتر از آفتاب از یک معیار صددرصد سوبژکتیو (برداشت آقای شاملی) بهره می گیرید. من این را یک تناقض می دانم. از طرف دیگر شما حرف مرا در چارچوب همان نگاه "برابرها-برابرترها" به نفع آقای شاملی تحریف کرده اید که این خودش نقض کامل اصول اولیه روزنامه نگاری بی طرفانه است. آقای شاملی از ارائه سند در باره یک ادعای گزاف طفره رفت و همچنان می رود. بعد از آن بود که من نوشتم کسی که مصرانه از ارائه سند در باره مدعایش خودداری کند، دروغ می گوید. درحالی که شما نوشته اید: «دیگری چون شما که دیگران را دروغگو خطاب می کند، می گوید که دروغگو خطاب کردن دیگران توهین نیست، زیرا در واقع، کسی که واقعیت را طور دیگری جلوه می دهد، دروغگوست» همانموقع هم شما باز در یک جانبداری صددرصد از آقای شاملی نوشتید عدم ارائه سند می تواند دلیلهای زیادی داشته باشد، که حرف درستیست، ولی ناقص است، قویترین احتمال نداشتن سند است، ضعیفترین احتمال این است که نویسنده "عشقش کشیده باشد سند ارائه نکند". در یک محکمه عادلانه و بی طرفانه، قاضی (که شما باشید) هیچوقت قویترین احتمال را به نفع ضعیفترین احتمال کنار نمی گذارد، مگر اینکه واقعا پای معضل "برابرها-برابرترها" در میان باشد که این درست آفتابی است دلیل آفتاب من، در برخورد جانبدارانه شما و سیاست کلی ایران گلوبال. قضاوت را به عهده خوانندگان می گذارم.
باز هم با تشکر چندباره از اینکه وقت گذاشتید و ساعات آخرهفته را که می توانستید صرف دهها سرگرمی جالب دیگر کنید، مصروف گفتگو با من کردید.