نه ائلیار عزیز! باوجود نوشتۀ

من بخشی از کامنتی راکه برای صحبت های کیانوش نوشتم درینجا نقل میکنم. من درآنجا کفته بودم که تحریم کنندگان برنامه ای جز "سرنگونی جمهوری اسلامی، هم استراتژی هم تاکتیک" ندارند و تنها دلشان را با شعار کذائی "انتخابات آزاد" خوش کرده اند. تمامی بحث شما در باره انتخاب "بد و بدتر" چیزی جز پوشاندن ایت تفکر شما نیست که سال هاست از سوی سازگارا مطرح شده و در سه دور انتخابات نتیجه معکوس داشته ست. اجازه بدهید دو برخورد متفاوت با جریان اصلاح طلبی را درینجا برایتان بازگوئی کنم که بدانید انتخاب بد در برابر بدتر تنها یکی ازین دو برخورد ست: اولی حمایت استراتژیک از اصلاح طلبان و دومی تائید تاکتیکی از آنها. حامیان استراتژیک، پیروزی اصلاحات را در جمهوری اسلامی امکانپذیر میدانند ازین رو رهبری مبارزه با تعصبات وخرافات رژیم را به دست آنها می سپارند. این چنین حامیانی امروزه منتظر معجزه ای از امامزاده روحانی هستند و درین راه ناچار باید به نصایح خاتمی گوش فرادهند که میگوید مردم نباید انتظارات بیش از اندازه داشته باشند. گروه دیگر که من نیز جز آنها هستم واز اصلاح طلبان بطور تاکتیکی حمایت میکنیم امیدی به هیچ گونه اصلاحات در این رژیم را نداریم ولی بقدرت رسیدن آنها توسط رای مردم را باعث وسیع ترشدن شکاف درحاکمیت میدانیم و شروعی برای پایان رژیم میشماریم . ازین رو از فردای تشکیل حکومت روحانی از مردم میخواهیم بهر صورتی که شده مطالبات خودشان را پیگیری کنند و اجرای قول هائی را که روحانی در طول انتخابات داده از او بخواهند. این میان روحانی یا به خواسته های دمکراتیک مردم عمل میکند که درنهایت به الغاء ولایت فقیه می انجامد و یا درمقابل خواسته های مردم میایستد که در اینصورت چاره ای جز مناقشه با مردم نخواهد داشت که این، راه را برای جدال نهائی باز خواهد کرد. در هرصورت بقدرت رسیدن روحانی آغاز پایانی برای جمهوری اسلامی ست.