آقا یا خانم ناثر ناثری و خانم

این یک نقد چالشی است و می بینید بر روی دو پایه استوار است. از یکسو توجه به «ساختارها»، توجه به اینکه تفاوت نگاه مدرن و پیشامدرن در تفاوت « نوع ساختارش در رابطه ی فرد/دیگری» دیده می شود .اینکه نویسنده نگاهش به دیگری، چه به ساختار سیاسی، چه به خواننده و یا به موضوعش به چه حالتی است. آیا بیشتر نمادین و برابر است و چشم اندازها را باز می کند یا اینکه سیاه/سفیدی است. یا به حالت تحریف هولناک و خشونت افرین است. به اینخاطر در متن بارها به این ساختار و ساختارهای مدرن بر می گردد و در نگاه شادی صدر به سیاست، به خواننده، در نوع کلامش، در نگاهش به رادیکالیسم حضور این ساختار سیاه/سفیدی و خطرناک را نشان می دهد و ثمرات رفتاری، سیاسی و حالات افراطیش. دوم اینکه چون نقد چالشی است، همزمان از سلاح مدرن طنز برای نشان دادن بهتر مباحث استفاده می کند. همزمان این دو شیوه برای نیافتادن در یک دام و تله است. زیرا شیوه ی نگارش شادی صدر خوب/بدی است و اینکه خودآگاه/ناخودآگاه کاری بکند که با فحش و توهینی که می کند، دیگری نیز به او فحش بدهد و بعد بگوید ببین چقدر فحش خوردم پس حرفم درسته. خویش را قهرمانی می پندارد که در لانه مورچگان بقول خودش اب می ریزد. اینکه این تصویر چقدر نارسیستی و خودشیفتگانه است، همانقدر بایستی مشخص باشد، همانطور که او با این خودبزرگ بین چنین حقایقی را درباره ی خویش پس می زند و سرکوب می کند .دقیقا اینجاها و در چنین سناریوهای نارسیستی فحش دادن و میل فحش خوردن و ااحساس بزرگی کردن طنز اکمک می کنند که این سناریو را بشکنی، سناریوایی که دارای رگه های سادومازوخیستی نیز هست. ازینرو این مطلب با شیوهی نقد چالشی بجای افتادن در تله این بازی،با نقد و طنز برخورد می کند و این ساختار و بازی بیمارگونه و تکرار مداومش در متنش را نشان می دهد.