Skip to main content

آقای شاملی، با این همه تفصیل

آقای شاملی، با این همه تفصیل
Anonymous

آقای شاملی، با این همه تفصیل بالاخره به این پرسش که آیا ملتی به نام ملت ترکیه می شناسید یا نه پاسخ صریحی ندادید، هرچند که بارها با صراحت نوشته اید که ملتی به نام ملت ایران نمی شناسید. دلیلی هم که آوردید این بود که در ایران خلق های گوناگونی زندگی می کنند. خوب، در ترکیه هم خلق های گوناگونی زندگی می کنند. پس چرا از دادن پاسخ صریح در باره وجود یا عدم وجود ملت ترکیه می گریزید و بجای آن به وعظ درباره مقالات گذشته خود و ادبیات سیاسی مورد نظر خود و باز شدن فضای سیاسی در ترکیه و اینکه هنگام بحث چه باید کرد و چه نباید کرد و...می پردازید؟ آیا دادن یک پاسخ آری یا نه این همه کش و قوس می خواهد ؟ جالب است که در مورد ایران شما در یک جمله وجود ملت ایران را به صراحت نفی می کنید، اما در مورد ترکیه، با وجود اینکه این کشور هم به بیان شما "کثیرالمله" است ، این همه احتیاط می کنید و آخرش هم پاسخ صریح نمیدهید.

به این می گویند دوگانه نگری، که هم با شیوه علمی بررسی سیاسی و هم با اخلاق نویسندگی منافات دارد. پیش از این چنین خطایی را در ارائه آمار های نادرست و بی مأخذ از شمار غیر فارس زبانان ایران نیز مرتکب شدید. یکی از تفاوت های گفتگوی علمی با گپ به اصطلاح قهوه خانه ای این است که در گفتگوی علمی، از آن جمله گفتگوی سیاسی باید واژه ها در معنی تعریف شده در آن دانش مربوط، در اینجا علم سیاست، به کار برده شوند، به ابن ترتیب که هر اصطلاح علمی معنی دقیق و یگانه ای داراست که تنها در همان چارچوب باید اعمال شود. در گفتگوی سیاسی گویندگان حق ندارند معنی شناخته شده یک اصطلاح را بنا به میل و سلیقه خود تغییر دهند و دامنه آن را باز و بسته نمایند. ملت در دانش سیاست گروهی انسانی است که سرزمین و حکومتی مشترک دارد. اینکه شما به میل خود ملت را به "اتنیک" معنی کنید و به کار برید، بیان شما را مخدوش و غیر علمی می سازد و زمانی که این شیوه را دنبال می کنید و مثلاً آمار های من درآوردی را هم در سخن خود می گنجانید، سخن شما دیگر به گپ قهوه خانه ای تبدیل می گردد، که اگرچه شاید برای گذران زمان و تخلیه عاطفی فوایدی داشته باشد، مطمئناً یک بیان سیاسی نیست.