آقای ماملی عزیز، از اینکه یک

آقای شاملی عزیز، از اینکه یک عذرخواهی ساده من اینهمه باعث خوشحالی شما شده خوشوقتم، اگر می دانستم زودتر اینکار را می کردم. نظر شما را نمی دانم، ولی انسان مدرن نباید از پذیرش اشتباهش هراسی داشته باشد و احساس شکست کند. از قضا همه این گفتگوها برای این است که انسان به اشتباهاتش پی ببرد و بعد از آن عذرخواهی هم بکند، باور کنید نه درد دارد و نه باعث می شود انسان احساس حقارت کند. با اینهمه چند نکته را مجبورم به عنوان نتیجه گیری بحث در اینجا متذکر بشوم. 1. من اصلا مشکلی ندارم که رضا شاه به پادشاه افغانستان نامه ای نوشته باشد یا نه، چیزی که من با اطمینان صددرصد ادعا می کنم، این است که شما آقای شاملی حداقل تا امروز 30.06.2013 این سند را ندارید (واگرنه تابحال ارائه اش می کردید) و حرف بی سند می زنید. پس حتی اگر شما سند را "انشاءالله رحمان" یک وقتی ارانه کنید، باز هم ضرورتی برای عذرخواهی من نیست، زیرا