Skip to main content

آقای حسن، لطفا به ادبیاتی که

آقای حسن، لطفا به ادبیاتی که
یونس شاملی

آقای حسن، لطفا به ادبیاتی که استفاده میکنید دقت کنید. آران تنها یک منطقه خوش آب و هوا میان رودهای ارس و کور است. آنجا که شما از آن سخن میگویید قسمت شمالی جغرافیای آذربایجان است که امروز جمهوری مستقلی دارد. بخش جنوبی آذربایجان در ایران قرار دارد. آذربایجان اتنیک، منطقه زیستی ترکان از جمهوری آذربایجان، بخشی از گرجستان، بخشی در ترکیه و عمدتا در جغرافیای سیاسی ایران قرار دارد. همانگونه که عنوان کردم اسم آنجا آران نیست، بخش شمالی آذربایجان است. بخش شمالی آذربایجان برای اولین بار در سال 1918 استقلال خود را باز یافت و دو سال این استقلال را حفظ نمود و سپس توسط ارتش سرخ روسیه اشغال شد. با تمامی جنایاتی که روسیه تحت نام اتحاد شوروی در آنجا انجام داد، اما آذربایجان به عنوان یک جمهوری وارد ترکیب اتحاد شوروی آن زمان شد. زبان ترکی آذربایجانی زبان رسمی آذربایجان بود و اغلب مدارس تا سطح دانشگاه

به این زبان تحصیل میشد. آذربایجان در هر صورت یک دولت نیم بند ملی داشت. هرچند که این دولت از سوی روسیه، مثل تمامی جمهوریهای دیگر، کنترل میشد. به عبارت دیگر در زمان اتحاد شوروی هویت ملی خلق ترک در آذربایجان به رسمیت شناخته شده بود، زبان ملی آن به رسمیت شناخته شده بود، هرچند که استالین نام زبانشان را بجای ترکی آذربایجانی میخواند. دولت نیم بند ملی داشتند و آذربایجان در بین 15 اتحاد شوروی بالاترین درصد باسوادان را داشت و 92 درصد مردم آذربایجان باسواد بودند. در آن دوره هنر آذربایجان (سینما، تائتر، ادبیات، موسیقی، رقص، اپرا، باله و ...) شکوفایی قابل توجهی داشت. اما همزمان در ایران، ترکها نه هویت ملی شان به رسمیت شناخته شد، نه زبان ترکی به رسمیت شناخته شد و نه به این زبان حتی یک کلاس آموزشی وجود داشت. در ایران برای ترکها سینما، تائتر، موسیقی و ادبیات و غیره ممنوع بود. دولت ایران قصدش نابودی تمام عیار هویت ملی و فرهنگی خلق ترک بود. در ایران یکبار در سال 1324 آذربایجان موفق شد یک دولت موفق یکساله را برپا کند. دولتی که توسط دولت ایران به خاک و خون کشیده شد و در عرض یک هفته بنا به سخنان ژنرالهای ارتش شاه 25 هزار نفر در ایران قتل عام شدند و دهها هزار نفر مجبور به ترک دیار و مهاجرت به آذربایجان در اتحاد شوروی گردیدند. بنابرای جنایت علیه ترکها در ایران بمراتب بیشتر و سیاست محو و نابود بمراتب وسیعتر بوده است. امروز آذربایجان در شما به استقلال رسیده و یکی از اعضای سازمان ملل متحد است. آما ترکها در ایران هنوز ابتدایی ترین حقوق خود را که همانا تحصیل به زبان مادریست به دست نیاورده اند. در جمهوری آذربایجان زنها مجبور نیستند با حجاب در محل کار و یا خیابانها ظاهر شوند، اما در ایران زنها اساس انسان نیمه محسوب میشوند و مردها حق دارند همزمان چهار زن داشته باشند.جمهوری آذربایجان یک جمهوری سکولار، اما دولت ایران یک دولت عقب مانده دینی است. وقتی به این آقایان میرسی از عظمت کوروش و داریوش میگویند و کسی نیست از آنها بپرسد که اگر کوروش و داریوشی وجود داشت چرا دولت ایران 2500 سال بعد از آنها هنوز ماهیت قهقرایی و دینی دارد! این مقایسه را کردم تا حداقل روشن شده باشید تفاوتهای فاحشی میان این دولت جوان 20 ساله آذربایجان با ایران به قول آریا پرستان 2500 ساله وجود دارد و شاید بتوان گفت که دولت بیست ساله آذربایجان از دولت 2500 ساله!! ایران حداقل صد سال جلوتر است. وضعیت ایران اسفبار است. اما آقایان نشسته اند و بجای اندیشه در سمت و سوی اصلاح کشور به فکر تحقیر و تبعیض علیه ملیتهای غیرفارس در ایران هستند و می خواهند ایران آریایی نژاد بسازند. در قعر عقب ماندگی به بدیلشان نژادپرستی و برتری بینی نسبت به دیگران است. این بسیار تاسف بار است.