آقای رازی بالاخره می مانم با

آقای رازی بالاخره می مانم با این بالا پایین شدن شما در اظهار نظرهایتان و نتیجه گیریهایتان و کلی گوییهایتان. فکر میکنم به اندازه لازم سخن گفتیم. و شما هنوز نیش زدنتان را به من تمام نکردید. فکر میکردم جایی انسان از این نوع برخورد خسته شود و یا از این روش دست شوید. اما چنین نشد. نمونه ها را نگاه کنید: شما از زبان من میگویید که "منبع" برای من پشیزی ارزش ندارد، که ابدا نتیجه گیری درستی نیست. مینویسید اگر کسی حرفی موافق خیالات شما بگوید حرفش را وحی منزل میدانید که ابدا نتیجه نادرستی است. مینویسید تقریبا همه کسانیکه به شما انتقاد میکنند انسانهایی عصبی، توهین کنند و ناآگاه هستند که ابدا نتیجه گیری درستی نیست. این نوع سخن گفتن سرپوش گذاشتن به ضعف های درونی خویش است. اساسا قلمی که