این کامنتهای این سهند و

نوشته
۲ نظر برای “آسیب شناسی یک کالبد شکافی روانی”
توسط سهند در بهمن ۲, ۱۳۹۱ | پاسخ
جناب دکتر محمودی عزیز: این بهترین نقدی بود که تا بحال در باره نوشته های بی ارزش و رفتار بغایت نارسیستی اقای داربوش برادری خوانده بودم. حتما که با نظریه کنش متقابل نمادین–Symbolic Interaction جامعه شناس و انسان شناس آمریکایی اروینگ گافمن اشنا هستید که بر طبق این نطریه در صحنه جامعه— که ایشان از استعاره تئاتر استفاده می کنند— دیگران چه توسط زبان رمز و اشارات چه توسط زبان شفاف و برهنه ک چه با عکس العمل های چهره شان به مانند یک اینه رفتار و تصویر ” خود” آدمی را بر خودمان بر می گردانند. این یکی از مشخصات انسانی است که می تواند عکس العمل دیگران را رمز گشایی کرده و رفتار خویش را کنترل و تعدیل و تلطیف کند که حیوانات از این استعداد بی بهره اند. تورک ها ضرب المثلی دارند که می گوید” اگر یک نفر تو را خر خطاب کرد اهمیتی نده. اگر دو نفر خرت خطاب کردند باز هم فراموش کن اما اگر سه نفر گفنتد که تو خری بهتر این است که برای خودت پالانی بخری.” یعنی اینکه برداشت اکثریت مردم نمی تواند اشتباه باشد.
اقای داریوش برادری زمانی در سایت رادیو زمانه مقاله منتشر می کردند بدون اغراق باید بگویم که اکثریت– نزدیک به ۹۹ در صد– کاربران و پیامگذاران به این رفتار زمخت و نتراشیده و تکبر و خود شیفتگی و زبا زور و توهین و تحقیر آمیز ایشان انتقاد می کردند ولی این شخصی به عوض اینکه از این بازتاب های رفتاری اش درسی یاد بگیرند دفعه بعد با شلاق محکم تری به جان مردم می افتادند و می خواستند با زور و تحقیر دیگران نوشته هایش را بخوانند و تائید کنند. این رفتار کریه و زشت و متکبرانه ایشان بالاخره کارش را به اخراج از رادیو زمانه کشانید. ایشان به طرز وحشتناکی egotist هستند که با egoism فرق دارد. در اولی فرد بخاطر تکبر بیش از اندازه خود محور لافزن و بی توجه به احساس و خواسته های دیگران است که با این رفتار و منش اش دیگران را از خود دور و خود را ایزوله می کند و فرصت ها را می سوازند که در تهایت به ضررش می انجامد. در دومی بر عکس فرد بخاطر منافع خودش رفتار و گفتار های خودش را تعدیل می کند که در جامعه مورد پسند قرارگرفته واز طرف دیگران مورد قبول باشد که با گسترش شبکه روابط با دیگران نهایتا به نفغ اش تمام می شود بدون اینکه حقوق دیگران را زیر ضایع کند. فرق احترام بخود با تکبر در همین است.
د مورد تحصیلات آکادمیک ایشان هماغراق شده است. ایشان چند کورس رواندرمانگری گششتالتی در آلمان را تمام کرده اند– حتی اگر لیسانس هم گرفته باشند امروزها این مدرک ارزش چندانی ندارد. ایشان با التقاط نطریه های مختلف و بغایت متصاد مانند روانکاوی لکان با روانشناسی و متد گشتالت و اندیشه های دولوز و گاتاری– که کاملا در تضاد با اندیشه لکانی است— ملغمه ای درست کرده اند که به جز خودش هیچ کسی نمی فهمد ایشان تا همین چند سال پیش فقط اسم لکان به گوشش خورده بود. ایشان با روانکاوی لکان توسط من اشنا شدند که من ادرس سایت متفکر برجسته و روانکاوی با تجریه مقیم پاریس دکتر کرامت موللی را در اختیارش قرار دادم. ایشان بعد از ازبر کردن چند کلیشه از لکان تصور می کنند که بزرگترین روانکاو دنیا شده اند و به همین جهت هم د رمورد همه پدیده های جهان با این چند کلمه و کلیشه لکانی پدیده ها را از راه روانکاوی روانکاوی می کنند. معمولا رسم بر این است که برای ارزش گذاری بک نوشته به تعداد کلمات تکرراری در ان توجه می شود و هرچقدر کلمات کمتر تکرار شده باشد به همان اندازه ارزش نوشته بالا می رود. شما نوشته ای از اقای داریوش برادی نمی توانید پیدا کنید که در ان کلمه مدرن و مدرنیه و دو انگاری های تراژیک/کومیک و فانتزی و غیره بیش از ۳۰-۴۰ بار تکرار نشده باشد. بقیه نوشته در کامنت بعد