بخش عمده این گفتگو بیوگرافیک است. در لابلای خاطرات شخصی طباطبائی به ذکر پاره ای از نظریات خود می پردازد. تا آن جا که البته یک گفتگوی بیوگرافیک اجازه می دهد. اما پاره ای نکات قابل بحث در آن هست. از جمله: مبحثِ ايران بزرگ فرهنگي، بحث رابطه وارونه نظرهای سیاسی و نظریات فلسفی یا فلسفه سیاسی میان روشنفکران ایرانی، مبحث "وحدت سرزميني ايران هميشه يك اصل غيرقابل بحث بوده است."، مبحث اجبار سیاسی و اجبار فرهنگی و تغییر در فهم این مباحث با ورود ایدئولوژی های معاصر: "يعني زباني را ياد گرفتن براي ايرانيان اجبار سياسي نبود و نيست، اگر بتوان گفت اجبار فرهنگي است. ديگر اين‌كه تا پيش از صدور ايدئولوژي‌هاي جديد شوونيستي به ايران، ايران‌ها مسائل را به اين صورت نمي‌فهميدند" ، مبحث پان-ایسم به عنوان تجلی معیوب ایدئولوژی زدگی: " زمينه رشد پان ایسم:"پان‌تركيست‌ها حرف بي‌ربط بسيار مي‌گويند و افسانه مي‌بافند."،
مثال های او نمونه های تجربی است که بسیار هم کاربرد دارد. برجسته کردن و متمرکز ماندن بر روی این مثال ها در واقع تائید آن محتوائی است که این مثال ها مبین آن هستند: یعنی در سطح ماندن یک بحث. بایسته است به جای برخورد با شخص به نظریات او پرداخته شود. گفتگو بر سر مبانی و محتوا بر کَل کَل کردن درباره اشخاص ارجحیت دارد.