ائلیار گرامی، با تشکر از

فقط ادای یک مونولوگ تخریبی است. پس حرف شما را دربست می پذیرم که شرکت در دیالوگ فقط وقتی الزامی و یک "باید" است، که "دیالوگ" واقعا "دیالوگ" باشد و قصد جدل نداشته باشد. ولی تا جایی که به "خط" و "سو"ی اعضای مدیریت مربوط می شود، هیچ انسانی بدون خط نیست و نباید باشد. مسئولیت اجتماعی خوه نا خواه "خط" و "سو" را هم پیشاپیش تعیین می کند. حالا اینکه این خط و سو تا چه اندازه در قضاوتهای فرد نقش داشته باشد، مربوط می شود به احساس و مسئولیت و تعهد اخلاقی او. یک قاضی می تواندطرفدار تیم آبی باشد، ولی هنگام قضاوت در باره طرفداران تیم قرمز باید تنها و تنها قانون را ملاک قرار بدهد. قاضی نسبت به تیم آبی "بی طرف" (بی سو) نیست و ای بسا آرزویش این باشد که نتیجه به نفع تیم آبی تمام بشود، ولی تعهد اخلاقی و وجدان کاری باعث می شود که او در هنگام قضاوت فقط به قانون پایبند باشد. نکته دوم جهتگیری کلی سایت ایران گلوبال است. من چند بار برداشت خودم را در اینباره نوشته ام و گفته ام چنین به نظر می رسد که جهت گیری کلی این ساید بسمت نشر مطالب جنجالی برای بالابردن تیراژ باشد. البته این آن چیزی است که "به نظر می رسد"، واقعیت می تواند چیز دیگری باشد. (بحث Schein و Sein در زبان آلمانی). آنوقت مسئول سایت با تمام بی طرفی اش نمی تواند بر خلاف این جهت گیری کلی حرکت کند. در اینجا است که "خط" و "سو" معانی دیگری پیدا می کنند. یک نکته دیگر در این رابطه به تعریف از "ما" و "آنها" برمیگردد. یک مسئول سایت هرچقدر هم که بی طرف باشد، خواه و ناخواه با برخی از نویسندگان همذات پنداری می کند و با برخی نه! این پدیده ریشه در ناخودآگاه انسان دارد و الزاما انتخابی نیست. البته من می توانستم با نمونه های مشخص در این مورد بحث کنم، ولی به نظرم رسیدن به یک نتیجه مشترک یا یک Konsens مهمتر از باز کردن بحثهای کهنه باشد. شاد و موفق باشید