سلام آقای علی
ببینید دوست من! شما گفتید:
(مثلا کمونیستها از احزاب توده و اکثریت و.....مدتها باعث تقویت خمینی جانی و آدم کش شدند!) و من در قبال این گفته ی درست شما، پاسخ دادم که:
در ایران آن روزگار، احزاب و سازمان های چپ و کمونیست دیگری نیز بوده و هنوز هم هستند که در برابر بساط خودکامگی خمینی در آن دوران تا دم مرگ ایستادند و هم اینک نیز ایستاده اند و علیه استبداد و فاشسیم شیعه ی او و جانشین اش و کل رژیم ارتجاع اسلامی، با آن و این اندک توان موجود و مستقل خود افشاگری، روشنگری و مبارزه کرده و هنوز هم خستگی ناپذیر می کنند!
و همینطور، حالا لازم می دانم یادآور شوم که: ما چپ ها و کمونیست ها، علاوه بر اینکه مدافعان سر سخت دمکراسی از سوی پائینی ها، حقوق بشر عمیق و گسترده، سکولاریسم و رفع هرگونه تبعیض های ملی و مذهبی و نابرابری های موجود در اعماق و ابعاد جامعه ی سرمایه داری بوده و می باشیم.
سلام آقای علی
سلام آقای علی
بهنام چنگائی
بلکه توامان و بنابرین، در کنار همه ی خواسته های حیاتی و مهم فوق و ضرورت مبارزه ی پیگیر برای کسب تک تکشان ـ همزمان ما به دنبال راه حل (دموکراسی اقتصادی) علیه ساختار و مناسبات سرمایه دارانه به عنوان مادر همه تعارضات، تخاصمات و تقابلات بلند و خونین در جامعه ی به شدت نابرابر طبقاتی ایران و...هستیم. در نتیجه به باور من، ما و همه ی برابری خواهان نوعدوست، دمکراسی سیاسی هیچگاه ((بدون نان برای اکثریت مزدبگیر، تنگدستان بیکار و گرسنه و حلبی آباد نشین های حاشیه ی خانه خراب شهرهای کوچک و بزرگ )) هرگز معنی و فایده ای نداشته و دمکراسی خالی به تنهائی کافی نبوده و توان عبور از دیکتاتورهای دین و سرمایه را برای این خیل عظیم ندارد و نمی تواند آزادی موازی با نان نباشد و ((دشمنی های آشکار بهره کشی غنی و بهره دهی ندار را با هم آشتی و سازش دهد و جامعه را به دوستی و تفاهم و همبستگی انسانی و برابر، آنگونه که سزاوار دعاوی همگان انسان باشد، همگان را به دوستی و صلح دعوت کند. )) نه این ممکن و متصور نیست. آیا غیر از این است؟ تندرست باشید