از غرور شاه و خودپرستی او نمیشود دفاع کرد ولی تمام ان غرور و خودپرستی برای پیشرفت ایران بود و منافع ملی بود. ولی همان کشته مرده های مصدق که ۳ سال اول انقلاب ایران را در دست داشتند چه خیانتهایی به کشورمان نکردند و اخر هم کشور را دو دستی به یک اخوند دیوانه و دشمنان ایران سپردند. ارتش ملی را ویران کردند و صدها افسران نظامی را تیرباران کردند. بله شاه دیکتاتور مهربانی بود مقایسه با این دژخیمان و طرفداران مصدق و توده ای های وطن فروش و بقیه کونیستهای اسلامی که هرگز شوروی و زندگی انها را ندیده بودند. چقدر بیسواد سیاسی بودند که با افکار غلط میخواستند فاشیست کومنیستی برپا کنند . کشور و ملت ایران با رفتن شاه به ناکجااباد هدایت شد و نه تنها ایران ویران شد و میلیونها ایرانی اسیر و برده اخوند فاشیستی شد. ما از۱۴۰۰ سال تاریخ ایران فقط زمان رضا شاه و محمد رضا شاه امنیت ملی و ازادی شخصی و اجتمایی وفرهنگی
از غرور شاه و خودپرستی او
از غرور شاه و خودپرستی او
Anonymous
وفرهنگی و مذهبی و اموزش و پروش داشتیم. اگر پادشاهان پهلوی را برای مدرن کردن ایران و باسواد کردن ملت ایران و رفاه ملت و امنیت ملت و ازادی زنان بپذیریم و مقایسه کنیم با کشورهای منطقعه ان زمان به نادانی خود پی خواهیم برد ولی اگر فقط گلایه این باشد که ازادی سیاسی نبود و دیکتاتوری بود بایستی از خود بپرسیم ان دیکتاتور رفت ولی ما شعور سیاسی و دموکراسی را داشتیم؟ منظورم تمام باسوادان و روشنفکران ما . ایا واقعأ ان شعور را داشتند.؟