ائلیار عزیز، با تشکر مجدد. در

بگیرد! می بینید که جهان شما در این مورد هم محلی بهتر برای زندگی است. و سوم اینکه "نگریستن به فراسوی گنداب" یک ایده آل است و بسیار قابل احترام، ولی شرط اول گذر از گنداب شناخت صحیح و بی پرده آن است. ما نمی توانیم به صرف اینکه "سرطان" یک واژه هراس آور و ناامید کننده است، به بیمار بگوییم تو سرماخورده ای، نمی توانیم بگوییم ما از "سرطان" استفاده نمی کنیم و بجایش می گوییم "اختلال سلولی"، نمی توانیم چون "مرگ" واژه نفرت انگیزی است، بجای آن به مریض بگوییم "مشارکت شما در زندگی کمتر خواهد شد"اینها از نظر من وسمه بر ابروی کور است. آرزوی ما نباید چشمانمان را بر دیدن واقعیت کور کند. نمی شود در جامعه ای (منظورم فقط جامعه به مفهوم عام آن نیست، منظورم فعالین "مثلا" اپوزیسیون هم هست) که دروغ و فریب در آن نهادینه شده دل به آرزوهای زیبا و آرمانهای دوست داشتنی خوش داشت. پزشکی که به مریض سرطانی اش می گوید "سرطان کلمه بدی است، پس من می گویم تو سرما خورده ای"، مسلما خدمتی به آن بیمار نکرده است. انسان بدون آرزو می میرد، ولی کسی که واقعیت را ندیده بگیرد، هرگز به آرزوهایش نخواهد رسید. با تشکر دوباره