سلام آقای عزیز، پرسش خوبی ست!
بهنام چنگائی
سلام آقای عزیز، پرسش خوبی ست! منتظر چه باشیم؟ من فکر می کنم که: رژیم قادر به نرمش در برابر خواست ضروری و ابتدائی کار، نان، دارو و مسکن اکثریت مردم کار و زحمت و تنگدستان فلکزده نیست؛ و در شرایط کنونی نیز چنین امکان و استعدادی را اصولا ندارد. و البته برایش هم چندان مهم نیست که با تحریم و تورم بر سر آنان چه آورده است. اما، در این میان حس روحانی و روحانی باوران چنین تبلیغ کرده و می کنند که او آمده تا دگرگونی بزرگی به سود توده های کار و زحمت انجام دهد! در حالیکه این یک تحریف و غلو آشکار است. زیرا: برای چنان جابجائی بزرگی، دگرگونی اراده ی سیاسی برای روحانی اصلا وجود خارجی ندارد. و بنابرین من می گویم: چنانچه حتی او چنین نیتی را داشته باشد، بی تردید آن عزم و نیت نمی تواند بیرون از دوایر تحکیم و تثبیت سست پایه های رژیم ولایت مطلق فقیه باشد.
و صد البته در صورت وقوع چنین نرمشی، فطعا آن نمی تواند بیش از یک رفرم ناچیز و یا قطره چکانی باشد. و لاجرم، چاره ساز مشکلات فراوان سیاسی، افتصادی، فرهنگی، حقوقی، رفع تبعیض های ملی و مذهبی، امکان حق تشکل و تعدد احزاب، تحرکات خطرناک شونیستی و ناسیونالیستی و به سوی همبستگی طبقاتی نیست و نمی تواند باشد. همبستگی فراملی ملت های ایرانی که براستی و به شدت در این حکومت قلدر آسیب های جدی خورده ی و نیاز مبرم به ترمیم و تحکیم کاملا تازه ای دارد. پس یک رفرم نه ساده که حتی بزرگ هم بدون تغییر زیر بنای سیاسی و اقتصادی برای مردم رو به انفجار ما کافی نبوده و کمک چندانی نخواهد داشت!
در این فاصله هوشیارانه، این دو نگاه در برابر هم هستند و باید با خونسردی منتظر کابینه ی روحانی بمانند، تا معلوم شود، آیا: این خامنه ای آنقدر شرافت انسانی دارد که از مواضع مصلحت نظام که مشخصا (خیمه خلافت) خود او باشد، به سود نجات مردم و کشور از جنگ و گرسنگی و محرومیت میلیونی کوتاه بیاید؟ اگر چنین حادثه ای رخ دهد، یک فرصت بزرگ بسود پائینی هاست و در آنصورت نیز باید پذیرفت که کف گیر خامنه ای براستی به ته دیگ رسیده و او ناگزیر به لنگ اندازی بوده است. زیرا: من به مقاومت کور وی و هر بساط ایدئولوژیک دیگر کمتر شک دارم. چون تاریخ بشریت برای ما مثال های فراوانی از چنین اقتدارگرایان دیوانه ای داشته است. همزمان من با شما هم عقیده هستم که دول امپریالیست، با تهدید و تحریف مزورانه راه خود را به جانب منافع جهانخوارانه خود باز می کنند، همانگونه که تاکنون کرده اند. و آنها همیشه در بین طیف های پوزیسیون و اپوزیسیون مهره های سازشکار و دلال خود را دارند و از طریق آنها در روابط پنهان و آشکار زیادی با رهبران و عناصری از رژیم اسلامی قرار داشته و دارند. و حتی با ترفند های جنگ زرگری با هم معاشقه های سیاسی و اقتصادی کلان دارند، تا به شکل پوشیده از یک طرف پایه های سرمایه و قدرت زنجیری همدیگر را تحکیم بخشند؛ و از طرف دیگر با دعوای صوری به عدالت و رفاه اجتماعی، مقابل امپریالیست ها ژست برابری خواهی و ضد امپریالیستی بگیرند و به تبع آن قیمت سازش علنی فردای خود را در دید مردم بالا ببرند. کاری که حسن روحانی احتمالا به نیابت از خامنه ای خواهد کرد. تندرست باشیثد
در این فاصله هوشیارانه، این دو نگاه در برابر هم هستند و باید با خونسردی منتظر کابینه ی روحانی بمانند، تا معلوم شود، آیا: این خامنه ای آنقدر شرافت انسانی دارد که از مواضع مصلحت نظام که مشخصا (خیمه خلافت) خود او باشد، به سود نجات مردم و کشور از جنگ و گرسنگی و محرومیت میلیونی کوتاه بیاید؟ اگر چنین حادثه ای رخ دهد، یک فرصت بزرگ بسود پائینی هاست و در آنصورت نیز باید پذیرفت که کف گیر خامنه ای براستی به ته دیگ رسیده و او ناگزیر به لنگ اندازی بوده است. زیرا: من به مقاومت کور وی و هر بساط ایدئولوژیک دیگر کمتر شک دارم. چون تاریخ بشریت برای ما مثال های فراوانی از چنین اقتدارگرایان دیوانه ای داشته است. همزمان من با شما هم عقیده هستم که دول امپریالیست، با تهدید و تحریف مزورانه راه خود را به جانب منافع جهانخوارانه خود باز می کنند، همانگونه که تاکنون کرده اند. و آنها همیشه در بین طیف های پوزیسیون و اپوزیسیون مهره های سازشکار و دلال خود را دارند و از طریق آنها در روابط پنهان و آشکار زیادی با رهبران و عناصری از رژیم اسلامی قرار داشته و دارند. و حتی با ترفند های جنگ زرگری با هم معاشقه های سیاسی و اقتصادی کلان دارند، تا به شکل پوشیده از یک طرف پایه های سرمایه و قدرت زنجیری همدیگر را تحکیم بخشند؛ و از طرف دیگر با دعوای صوری به عدالت و رفاه اجتماعی، مقابل امپریالیست ها ژست برابری خواهی و ضد امپریالیستی بگیرند و به تبع آن قیمت سازش علنی فردای خود را در دید مردم بالا ببرند. کاری که حسن روحانی احتمالا به نیابت از خامنه ای خواهد کرد. تندرست باشیثد