این کامنت را در اینجا نیز می

مشکل در بخش نظرات نیست. مشکل در کشکول بودن ایران گلوبال است. هرکسی از کنار این کشکول رد می شود، یک چیزی در آن می اندازد. بیشتر کسانی که در این سایت در بارۀ مسائل قومی مطلبی می نویسند، در پی تسویه کردن حساب های سیاسی هستند. مطالب آن ها بیشتر بیان کینه های قومی آن هاست. تاکنون من یک مطلب معقول تحلیلی دربارۀ اوضاع منطقه از نویسندگان همیشه در صحنۀ ایران گلوبال ندیده ام. برای همین است که به نویسندگان خوش نیت توصیه می کنم که چیزی در این سایت ننویسند. آقای دوشوکی پذیرفت که در نوشتن این مقاله شتاب زده بوده و سخنانش از روی تحقیق نبوده. و حالا مشتی پان ترک و پان کرد به جان هم افتاده اند و ایشان را به کیسه بوکس تبدیل کرده اند. شما به جای این حرف ها نمی گویم بردارید توکویل و ژان ژاک روسو بخوانید، فقط کمی به قوانینی که در دانمارک درباب افترا و تهمت وجود دارد، نظری بیفکنید و ببینید که این سایت بی در و پیکر بویی از دموکراسی نبرده است. یک کسی کامنتی با این مضمون زیر مقالۀ خانم هایدۀ ترابی گذاشته است: « گمان برده اید ، آن همه نامه ی عاشقانه ای که هر روز ، از طریق ای – میل دریافت می‌فرمایید ، از سوی من است؟!». گفتن چنین سخنی به یک زن در یک جدل فکری در بیشتر کشورهای اروپایی جرم است. زیرا نه تنها ناسزاگویی مردرندانه است بلکه بیان آشکار تبعیض جنسی است. این را آقای همایون سنجری در زیر مطلب خانم ترابی نوشته است. اگر شما می خواهید زنی را که حرف هایی در زمینۀ مسائل حاد آن کشور دارد، با این سخنان از میدان به در کنید، کاری نامردمانه می کنید. با این شیوه ها چگونه می توانید مدعی بشوید که با سرکوب و خشونت و حکومت زور و ضد زن و ضد آزادی هم مبارزه می کنید؟