حذف دگر اندیش:

مشکل این دو دسته « نقد شدنشان» و « آزادی بیان» موجود در سایت است.
« نویسنده ی نقاد» یا غیر نقاد کیست؟ طبق خبری ی که در سایت اعلام شده تقریبا 200 نفر نویسنده کد سایت را با علاقه ی خودشان در خواست کرده اند و باز طبق علاقه ی خود شان « مطلب منتشر» میکنند.
ایران کلوبال کسی را « به خدمت نگرفته» ، بل « هرکس طبق فکر و علاقه ی خود» مستقل، هرچه دلش خواست می نویسد و منتشر میکند. اقای توکلی هم مسئولیت کار را به عهده دارد که خلاف قانون کاری صورت نگیرد. بنا براین اینکه « ترکیستها ایران گلوبال را قبضه کرده اند» یا اینکه « ایران گلوبال کسی یا کسانی» را به خدمت گرفته سخن مغرضانه ای نباشد در بهترین حالت
« از روی عدم شناخت کار سایت» عنوان میشود. نادرست است.
پس 200 نفر نویسنده ، همه مستقل و طبق علاقه خود و فکر خود مطلب منتشر میکنند. « قبضه کردن ایران گلوبال» یا « در خدمت ایران گلوبال بودن نویسنده» سخنی ست نادرست. هیچ نویسنده ای در خدمت سایت نیست بل « ناشر علاقه و فکر خود»
است.
دوسته ی نام برده که خود را « نقد شده» می یابند و داد « تخریب» بلند میکنند عنوان میکنند « نویسنده ننویسد. از سایت بیرون رود. » و اتهامات « ترکیست، خدمت به فارس» هم به نویسنده میزنند که جلو قلم اش را بگیرند.
یعنی میخواهند « آزادی بیان» را سلب کنند.
دو دسته علاوه از اینکه با « نقاد» مشکل دارند و میخواهند حذف اش کنند با یکدیگر هم مشکل دارد. « همدیگر را هم میخواهند» حذف کنند. یعنی « آزادی بیان» یکدیگر را نیز میخواهند « بگیرند». در کار این دو دسته
- عمل حذف نقاد، حذف آزادی بیان « یکدیگر» ، استبداد و زور گویی و دیکتاتوری ست. تلاش نادرستی ست. و بی نتیجه.
- درست آن است که وجود نقد را قبول کنند بدانند که هم ایران پرستان نقد خواهند شد و هم ترکیستها.
- درست آن است که این دو دسته وجود همدیگر را قبول کنند و بدانند که حذف یکدیگر ممکن نیست. میتوانند دیالوگ داشته باشند.
و همدیگر را نقد کنند.
------
جمعبندی کنم:
-200 نفر نویسنده با علاقه خود مطلب منتشر میکنند . برای بازتات فکر خود. نه برای فکر آقای توکلی. سایت بی خط است. هر نویسنده فکر خود را دارد. و داوطلبانه و طبق دلخواه خود. که من هم یکی از اینان هستم.
-حذف « آزادی بیان- حذف نقاد- حذف همدیگر» ممکن نیست. و تلاشی عبث است. خواستید دیالوگ کنید نخواستید نکنید. این راه حل مشکل است.
هم شونیسم نقد خواهد شد و هم ترکیسم. و هم همدیگر را نقد خواهید کرد. اینجا بهتر است بکوشیم « کیفیت نقد» هر چه ممکن است مدنی تر باشد. راه دیگری نیست.
وگرنه « عنوان کردن اتهامات، به هم پریدن، جعل و غرض و کینه و نفرت و غیره» نشانه ی عدم مدنیت است. و مشکلی را حل نمی کند. این متد ها بهتر است از رفتار کنار گذاشته شوند.
- ادعای تخریب فلان چیز، که اتهام حکومتی به دیگر اندیش است - و ادعای جنبش ملک من است ، هر دو مشخصه ی استبداد مدعی ست. هر فرد آزاد است هر چیز را خواست طبق سلیقه ی خود نقد کند.