جامعه ای که تجاوزجنسی به

فرهنگ مردسالارش، هوش سرشار واستعداد و توانائی انسان زن را بهیچ گرفته، زیبائی و لطافت او را بچشم آلت عیش و بازیچه هوس و اسباب لذت مینگرد، دیدگاهی که بدون کوچکترین اندیشه ای حقوق انسانی زن را از زاویه مطامع جنسی، و برده آشپزخانه تلقی میکند، چه انتظاری میتوان از آن داشت؟ قوانین جهل زده، رژیم دیکتاتور قرون وسطائی، دولتمردان جاهل و زن ستیز آن، که حقوق انسان زن را نصف مرد، و موجودیت انسان زن را به مثابه اشیا، و ملک شخصی خود میپندارند، نگرشی که تفکرما قبل تاریخ، و ماهیت برداری دیدگاه جامعه ایرانی را نسبت به انسان زن بنمایش میگذارد، چه جای تعجب است که مردان آن به بچه های کم سن و سال به دیده طعمه جنسی بنگرد؟ لازم بذکر است که موضوع فوق یکی از مشکلات اساسی جامعه عصر برده داری ایرانی را بطرزی بارزی در مرکز بحث وفحص، و تنقید عمومی قرار میدهد. اما جامعه مردسالار و ماچوی ایرانی، هنوز در فازی نیست که اهمیت آنرا در خصوص لطمات جبران ناپذیر و ویرانگر روحی و جسمی قربانیان آن، که بچه های کم سن وسالی هستند، درک کند، و سکوت خود را در مورد افشای چنین جنایاتی بشکند و به یک معضل دردناک و فراگیراجتماعی بپردازد. پدیده ای که با هیچ معیار اخلاقی نمی توان آنرا توجیح کرد. زیرا قربانیان چنین جنایاتی دختر بچه های کم سن وسالی هستند، که قادر به دفاع از خود خویشتن نیستند، مگر با قوانین جامع حقوق بشر! چیزی که با ابراز تاسف در جغرافیای موسوم به جهنم ایران کاربرد ندارد. تا ازحقوق پایمال شده چنین قربانیانی حمایت کند، و مجرمین بی وجدان و متجاوز را به پای میز محاکمه بکشد.