با سلام نویسنده عزیزمقاله

این واقعیت ملموس را کاملا ثابت کرده است. به نظر من هر انسان کمونیستی باید مخالف انواع ستم هائی باشد که در یک کشور استبدادی، رژیم خودکامه در حق توده های محروم و ستم دیده روا میدارد. به همین جهت نیز یک کمونیست راستین از حق تعیین سرنوشت ملل که به مفهوم حق جدائی از یک کشور چند ملیتی و تشکیل دولت خودی هم می باشد ، دفاع میکند. کمونیستی که اصل حق تعیین سرنوشت ملل را رد می کند، اپورتونیستی بیش نیست . در عین جال یک کمونیست در هر مساله ای و از آنجمله مساله حق تعیین سرنوشت ملل در درجه نخست منافع کارگران و توده های زحمتکش را در نظر می گیرد و از شعار های بورژوازی خودی پیروی نمی کند. شعار " استقلال" یک شعار کاملا بورژوازی است . همچنان شعار " ملت ترک آذربایجان" نیز شعاری است که کوچک ترین ربطی به مارکسیسم انقلابی ندارد. تاریخ حتی یک بار هم نشان نداده است که ملتی که از یک کشور چند ملیتی جدا شده و کشور و دولت خود را ایجاد می کند، دارای دولت و نظامی سوسیالیستی باشد . گرچه کارگران و توده های زحمتکش هم از ستم ملی رنج می برند، امامساله ملی در درجه نخست مساله بورژوازی این یا آن ملت تحت ستم می باشد. بورژوازی هر ملت تحت ستمی برای داشتن بازار خود و رهائی از چنگ موانعی که بورژوازی غالب بر سر راهش قرار میدهد از جان و دل در جهت ایجاد دولت " آزاد " خود مبارزه میکند. این دولت " آزاد" تحت هر شرایطی چیزی جز سلطه و هژمونی بورژوازی نخواهد بود.