Skip to main content

با سلام به دوستان گرانقدر:

با سلام به دوستان گرانقدر:
بهنام چنگائی

با سلام به دوستان گرانقدر: آقایان جم، Anonymj و زنوزلی؛

پیش از همه بسیار متاسفم از اینکه سبب شده ام احساس مسئولیت، فرا ملی و نوعدوستانه ی شما را دچار رنجش کنم. البته چنین قصدی نداشته و ندارم. اما به هررو همدردی و همبستگی شما به عنوان شهروند غیرترکیه ای از ملت های ترکیه علیه حکومت راسیست اردوغان چشمگیر و ستودنی ست. آری گاها هم ناچاریم، در مسیر گذر از استبدادهای حاکم بر اراده ی کشور ترکیه، ایران و...، هر از چندگاهی تفاوت دید داشته باشیم و در پی آن اختلاف نظرها می تواند رودرروئی هائی ناخواسته هم بروز کند که مایه ی تکدر خاطر شود.

امااین را بدانید که من به شیوه ی بی هوده و دشمنی برانگیز هرگز دامن نمی زنم! و من می دانم که بخش بزرگی از شما نیز زیر تیغ تمامیتخواهی، تبیعضزدگی و زور عریان رژیم شیعی بوده اید، همچنانکه دیگر ملت های ایران بوده اند. بنا بر این ما درد مشترک داریم و راه حل های

مشترک و فراملی نیز می خواهیم.

دوستان سعی کنیم پیش از همه بی طرف باشیم و متعهدانه مسائل موجود و مهم استبدادهای ایران و ترکیه و... را بررسی کنیم!

فعلا در مورد ترکیه! همانطوریکه می دانید کشتارهای بی رحمانه، رویدادهای برنامه ریزی شده ی خونین و تکرار جنایت های ناگواری در دهه های گذشته و هم اکنون بیشتر و شدیدتر از پیش علیه شهروندان سکولار ترکیه، خصوصا ملت کرد، آزادی عقیده و به تبع آن سرکوب رسانه های آزاد و مجامع حقوقی و نوعدوستی و بی طرفِ حقوق بشری در ترکیه توسط حکومت نژادپرست و بنیادگرای مذهبی آق پارتی بارها به راه افتاده است.

کشتارهائی که دیگر می شود بخشی از آنها را به راستی ترورهای هدفمند و کور نامید. ترورهائی که اگر بیش از این تکرارشوند می تواند کشف راهکارهای درست، همزیستی مسالمت آمیز در درون یک کشور، راهبردهای متمدنانه ی سیاسی و تصمیم های اراده ی خودمدیریتی و مستقلانه ی حقوق بشری را مأیوس و یا خفه کند و ناخواسته ملت ها را بسود سران سرمایه و استبدادها به جان همدیگر بیندازد. فاجعه ای که می باید همین امروز از وقوع آن پیشگیری کرد!

چاره ی ملت های تبعیض زده، بسوی آزادی و برابری در جنگ و خودزنی ملت ها نیست؛ این شیوه ی نادرست کم و بیش گمراه کننده بوده و یقینا همدردان را از مبارزه ی مشترک علیه زورمداران و سرمایه سالاران دور می کند. پس، همه ی هم و غم ما هم جز این نیست که کانون خودکامگی ها را هرکجا باشند سود ملت های تبعیض زده رسوا و اشاکنیم تا به یاری مردم و ملت ها اراده ی سیاسی و اقتصادی تعدیل افقی یابد.

همه ی ما می باید مسئولانه و سراست با تمام توان فراملی خود جهت یافتن راه حل های گسترده و همه شمول برای تشویق و تعمیق اراده ی آزاد مردمی و خودمدیریتی ملت ها کوشا باشیم.

جناب زنوزی پرسیده اند:

نظر شما راجع به شروع حرکتهای مسلحانه در آذربایحان، کردستان، بلوچستان. ،،،،ایران چی هست؟ یک همچو حرکتی را چگونه ارزیابی میکنید.

دوست گرامی:

برای دگرگونی های لازم و جدا حیاتی که نوع بشر در سراسر جهان از فقدان نان، گستره ی زور و ژرفای محرومیت های آنها میلیاردها همنوعان ما همچنان می نالند و از ترس مرگ ناشی از آنها در خود می پیچند و از وحشت می هراسد؛ من به عنوان یک فرد کمونیست همیشه علیه میلیتاریسم و راه حل های نظامی بوده و هستم و ناچار باور به اعمال اسلحه و زور کور و خونریزی آدم های محروم و کشتار فقیرها از همدیگر هرگز نداشته و ندارم.

(( همزمان اما، باورِ مطلق به انقلاب پائینی ها، آنهم توسط توده ها داشته و دارم و اصولا این جابجائی های ریشه ای و کلان سیاسی و اقتصادی تنها کار توده هاست.))

از همین رو و قدری فراتر از آن اقرار می کنم که با اندک دانش فلسفی، مادی و دیالتیکی خود، اصل تزاع پدیده های کهنه و نو را پایه ی زیر و روئی ها و در یک کلام تحول بی انتهای هستی شونده ها و میرنده ها می دانم و تضاد شازش ناپذیر آنها را نیز منشأ ((بودن ها و شدن ها)) و (( تغییرها و پیدایش های تازه ها و زدوده شدن های اجتناب ناپذیر کهنه ها)) شناخته و بی کم و کاست می شناسم.

برای همفکری یا پاسخ بیشتر، متاسفانه قادر به پیشگوئی برای چگونگی فردای مبارزه ی ملت ها علیه بیداد مذهبی نیستم؛ اما یقین دارم رژیم شیعی، بر حسب الوهیتی که برای خویش قائل است و همچنین دعاوی فراانسانی ای که دارد، او هیچگاه به سادگی تن به حق آزاد و اراده ی ملت ها و خودمدیریتی آنها نخواهد داد. بنا بر این قهر و مبارزه علیه رژیم خودکامه ی مذهبی می تواند روزی برای رهائی و پایان دادن به جور ولائی به خشونت هولناک کشیده و منتهی شود. اما جای تردید ندارد که با حضور میلیونی مردم و تصرف خیابان ها توسط آنها می تواند اسلحه رژیم را کنُد یا شکاند این رویا، شاید هم شدنی باشد، اگرجه اتوپیائی ست.
تندرست باشید