والله من که نفهمیدم کجای این شعر و شعارهای آمیخته به فحاشی شورانگیزه؟ در جوامع دموکرات به عقاید هر کس با دید احترام نگاه میشه، نه اینکه با ادبیات عقب مانده جهان سومی مثل بی غیرت و بی شرف و ... به اون عقاید حمله بشه (نقد یک چیزه و همچون جوسازیهایی یک چیز دیگه). آقا میگه، مگه بابک خرمدین یادتون رفته؟
نخیر، یادمونه! بابک خرمدین، ستارخان، باقرخان، حیدرخان عمواوغلی، شیخ محمد خیابانی، بهروز دهقانی و ... همگی فرزندان زمانه خودشون بودند و با برداشتها و درک خودشون رفتاری رو میکردن که پاسخ بهتری به ضروریات و نیازهای زمانه خودشون داشته باشه. زمانه عوض میشه و نیازها و ضروریات و شرایط جدیدی بوجود میاد. لذا قرار نیست رفتار فلان شخصیت تاریخی در فلان مقطع حکم وحی منزل داشته باشه. البته اشتباه نشه، من استقلال طلب نیستم و این راه رو راهی انحرافی و انرژی کش می بینم.
اینکه به اصطلاح روشنفکر این ملت این قبیل فحاشیها و سخنان بی مایه رو شورانگیزه به حساب میاره، به روشنی نشون میده که به معنای واقعی کلمه، خلایق هر چه لایق و ما هرگز لیاقت بهتر از جمهوری اسلامی رو نداریم و به این زودیها هم نخواهیم داشت.